Η Ρωσία απέτυχε σε όλους τους στόχους της στην πρώτη φάση του πολέμου στην Ουκρανία. Η απρόκλητη εισβολή της στην Ουκρανία συσπείρωσε τη Δύση, επαναβεβαίωσε την αναγκαιότητα της ύπαρξης του ΝΑΤΟ, οδήγησε τη γερμανική εξωτερική πολιτική σε αλλαγή υποδείγματος και τη Σουηδία και τη Φινλανδία στον προθάλαμο της νατοϊκής συμμαχίας. Επιπλέον, η δυτική στρατιωτική βοήθεια έδωσε τη δυνατότητα στην Ουκρανία να απωθήσει τις ρωσικές δυνάμεις και να τις περιορίσει στην περιοχή του Ντονμπάς.
Η δεύτερη φάση του πολέμου έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Εχει μετατραπεί σε έναν πόλεμο φθοράς. Ταυτόχρονα, όμως, αποκαλύπτει και την πραγματική στόχευση της Ρωσίας. Η Ρωσία πολεμάει την Ουκρανία αλλά στοχεύει τη Δύση. Η μόχλευση του ενεργειακού και του επισιτιστικού δείχνει τις πραγματικές διαστάσεις αυτού του πολέμου. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μια μεμονωμένη περιφερειακή διένεξη. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν αποσκοπεί απλώς στην προσάρτηση εδαφών, στην «φινλανδοποίηση» της Ουκρανίας ή στην αλλαγή του καθεστώτος της. Εχει ως απώτερο στόχο τη συνολική αναθεώρηση του status quo. Η Ρωσία όσο και η Κίνα με διαφορετική τακτική αμφισβητούν συνολικά τη δυτικοκεντρική φιλελεύθερη τάξη. Ο αναθεωρητισμός τους αμφισβητεί την πλανητική κατανομή ισχύος, προβάλλει το μοντέλο του αυταρχισμού ως εναλλακτικό της δημοκρατίας και το μοντέλο του ολιγαρχικού καπιταλισμού στο οικονομικό επίπεδο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
