Από την πρώτη στιγμή που άρχισαν να γίνονται γνωστές οι λεπτομέρειες τις φερόμενης «ληστείας» μετά φόνου στα Γλυκά Νερά, το δημοσιογραφικό ένστικτο αλλά και η ψηφιακή διαίσθηση της κοινής γνώμης, όπως αποτυπώθηκε στους σχολιασμούς στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, εστίασαν – παράλληλα με το ειδεχθές της δολοφονίας μιας εικοσάχρονης μητέρας δίπλα στο μωρό της – και στο αποτρόπαιο του απαγχονισμού του σκύλου του «ζευγαριού».
Αυτό δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός, καθώς πολλές θεωρίες αλλά και ερευνητικά δεδομένα υποστηρίζουν πως η βία εναντίον ζώων αποτελεί προπομπό της εκδήλωσης ανάλογων βίαιων συμπεριφορών κατά ανθρώπων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η θανάτωση του σκύλου αποτέλεσε το στυγερό παρακολούθημα της συζυγοκτονίας, προκειμένου να σκηνοθετηθεί καλύτερα η αθωωτική πλεκτάνη της «ληστείας», αλλά και να εκτονωθεί πλήρως η εγκληματική ψυχοπαθητικότητα του δράστη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
