Περισσότερο από ποτέ η χώρα μας χρειάζεται σήμερα ένα προοδευτικό σχέδιο για να βγει από τη διπλή κρίση, της πανδημίας και της χρεοκοπίας. Γιατί «προοδευτικό» σχέδιο; Τι πειράζει αν το σχέδιο είναι απλά «ρεαλιστικό», δηλαδή λιγότερο φιλόδοξο; Ο λόγος είναι ότι ένα μη φιλόδοξο σχέδιο θα αποτύχει. Μπαίνοντας στην ευρωζώνη, βάλαμε ένα στοίχημα ότι μπορούμε να εκσυγχρονίσουμε τους θεσμούς και την οικονομία μας ώστε να επιβιώσουμε σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου οι άλλες χώρες της ευρωζώνης ξεκίνησαν πολύ πιο μπροστά και εξελίσσονται με μεγάλη ταχύτητα. Το στοίχημα αυτό, μέχρι τώρα τουλάχιστον, ήταν μόνο μερικώς πετυχημένο.
Ολοι οι οικονομολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με την ελληνική κρίση συμφωνούν ότι οι αλλαγές που χρειαζόμαστε είναι ριζικές και αφορούν σταθερές συνήθειες και βαθιές δομές της χώρας μας. Οι διεθνείς οργανισμοί που εξέτασαν προσεκτικά την Ελλάδα συμφωνούν – με εύλογες διαφορές μεταξύ τους – ότι οι διαφορές της Ελλάδας με τις πετυχημένες χώρες της ΕΕ αφορούν τους θεσμούς μας, το πολιτικό σύστημα, τη διοίκηση, τη χωροταξία, το περιβάλλον και τη Δικαιοσύνη. Παρά τις προόδους της Μεταπολίτευσης, δεν κατάφεραμε να γίνουμε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μια ώριμη «ανοικτή κοινωνία», μια κοινωνία με ίσες ευκαιρίες, σοβαρό κράτος δικαίου, αξιοκρατία και χαμηλή διαφθορά. Αν δεν κάνουμε σοβαρές μεταρρυθμίσεις σε αυτούς τους τομείς, δεν θα αλλάξουν οι προοπτικές της οικονομίας μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
