Η κρίση του πανεπιστημίου ή το πανεπιστήμιο της κρίσης;

Ολοκληρώθηκε τις προηγούμενες ημέρες η διαβούλευση του σχεδίου νόμου του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, που αφορά την αλλαγή του οργανωτικού πλαισίου της λειτουργίας των πανεπιστημίων με σκοπό την περαιτέρω ανάπτυξή τους, την εξωστρέφεια, τη διεθνοποίηση και τον εκσυγχρονισμό τους. Η κριτική και τα σχόλια που υπήρξαν στο πλαίσιο αυτής της διαβούλευσης ήταν ποικίλα και διαφορετικά. Είναι ωστόσο γνωστό ότι η άσκηση της κριτικής σε ένα τέτοιο σχέδιο νόμου, για να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική, θα πρέπει να γίνεται με αίσθημα ευθύνης. Για τον λόγο αυτόν αισθανόμαστε την υποχρέωση να επισημάνουμε, έχοντας από τη θέση μας αυτή την ευθύνη και σε μια κρίσιμη στιγμή για την ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα, με πνεύμα νηφαλιότητας και όχι οξύτητας, ότι πριν από κάθε συζήτηση για το νέο σχέδιο νόμου θα πρέπει να συνομολογήσουμε και να συμφωνήσουμε με εντιμότητα και ειλικρίνεια ότι στα πανεπιστήμια υπάρχει η ανάγκη επανεκκίνησης.

Η άγονη και στείρα κριτική, η ελλιπής πληροφόρηση, οι ατέρμονες συζητήσεις και οι συνήθεις «κορόνες» προφανώς δεν ευνοούν οποιονδήποτε διάλογο και αδικούν όσους συμμετέχουν με αυτόν τον τρόπο σε αυτόν.