Η αξιολόγηση είναι βασικό, καθοριστικό και αναπόσπαστο προαπαιτούμενο κάθε οργανωμένης και συστηματικής διαδικασίας σε μια κοινωνία, που θα πρέπει να προγραμματίζεται, να σχεδιάζεται και φυσικά να υλοποιείται ορθά. Μέσα από θεσμοθετημένη και αξιοκρατική αξιολόγηση διαπιστώνεται, κατά κύριο λόγο, ο βαθμός επίτευξης του αρχικού στόχου και εντοπίζονται οι παράμετροι/αίτια, που επηρεάζουν την ορθή υλοποίησή του και τελικά τη διαδικασία ανατροφοδότησής του. Στη χώρα μας η αξιολόγηση έχει δαιμονοποιηθεί, με αποτέλεσμα οι κάθε μορφής παθογένειες να παγιοποιούνται.
Στο Ισραήλ, με σχεδόν ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα, υπάρχουν 10 Πανεπιστήμια, που τα περισσότερα περιλαμβάνονται στα 100 πρώτα παγκοσμίως (org/wiki/List_of_Israeli_universities _and_colleges). Οι φοιτητές απολαμβάνουν προνόμια ανάλογα με τις επιδόσεις τους, ανεξάρτητα από χώρα προέλευσης, χρώμα ή φύλο. Η αριστεία επιβραβεύεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 20% των κατόχων βραβείου Nobel παγκοσμίως, δηλαδή 232 νομπελίστες, είναι εβραϊκής καταγωγής. Το κορυφαίο πολυτεχνείο του Ισραήλ, το Technion στη Χάιφα, βρίσκεται στην 8η θέση στη λίστα με τα ιδρύματα με τους περισσότερους νομπελίστες του 21ου αιώνα! Αντίθετα, στη χώρα μας υπάρχουν έως τώρα δυστυχώς μόνον δύο βραβεία Nobel (Ελύτης και Σεφέρης) και μάλιστα όχι σε επιστήμες, αλλά στη λογοτεχνία και την ποίηση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
