Υπάρχει σοβαρός λόγος να θεωρήσει κανείς την πρωτοβουλία της Τουρκίας περί της «Γαλάζιας Πατρίδας» ως διαπραγματευτική τακτική. Η Αγκυρα ισχυρίζεται ότι η επιθετική στάση της στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο προέρχεται από αυτό που εκείνη πιστεύει ότι είναι η απροθυμία της Ελλάδας να διαπραγματευθεί. Μία σειρά ζητημάτων αναπόσπαστων των τουρκικών συμφερόντων δεν αντιμετωπίζονται: το φυσικό αέριο στη Μεσόγειο, η στρατιωτικοποίηση εδάφους από την Ελλάδα στο Αιγαίο, διαφορές επί ακατοίκητων νησιών και βράχων καθώς και, ίσως σημαντικότερο, το καθεστώς της επονομαζόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Ο Ερντογάν έχει δηλώσει, ήδη πριν από μία δεκαετία, ότι η υπομονή της κυβέρνησής του τελειώνει. Το 2011, αναφέρθηκε σε οξυνόμενες εντάσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία ως αιτία για την αποστολή τουρκικών σκαφών για έρευνες στον βυθό της Μεσογείου. «Από εδώ και στο εξής», πρόσθεσε, «θα συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε χωρίς δισταγμό οτιδήποτε επιτάσσουν τα εθνικά μας συμφέροντα». Περίπου μία δεκαετία αργότερα, η απειλή του Ερντογάν έχει αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ.
Η «Γαλάζια Πατρίδα» της Αγκυρας φαίνεται ότι δίνει ζωή σε μεγάλο κομμάτι της δημόσιας συζήτησης στην Τουρκία. Οι τουρκικές ενημερωτικές εκπομπές παρουσιάζουν τακτικά εις βάθος αναλύσεις της θαλάσσιας στρατηγικής για λαϊκή κατανάλωση. Σε αυτές πρωταγωνιστούν συχνά πρώην ναύαρχοι που έχουν διακυβεύματα στις πολιτικές της κυβέρνησης. Από τη δική τους προοπτική, η «Γαλάζια Πατρίδα» δεν συνιστά απλά μία νέα προσέγγιση σε παλιά προβλήματα. Αποτελεί μάλλον μία υπαρξιακή δήλωση της ταυτότητας, της ιστορίας και των φιλοδοξιών της Τουρκίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
