Δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες οι εκτιμήσεις σχετικά με τις συνέπειες της κρίσης του COVID-19 όσον αφορά το βάθος και τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης, την παγκοσμιοποίηση, τις σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας, τη μείωση της αμερικανικής επιρροής και τα ρήγματα εντός ΕΕ (ακόμη και αν υποτεθεί ότι, παραφράζοντας τη ρήση του Τσόρτσιλ για τις ΗΠΑ, «θα κάνει το σωστό αφού εξαντλήσει κάθε άλλη επιλογή»).
Στα καθ’ ημάς, το μέγεθος της ύφεσης θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις απώλειες στον χώρο του τουρισμού (καθώς το άλλο βαρύ χαρτί της ελληνικής οικονομίας, η ναυτιλία, αναμένεται να εξέλθει της κρίσης σχετικά αλώβητη). Η απώλεια σημαντικού μέρους της θερινής περιόδου θα μπορούσε να δώσει ώθηση στις προσπάθειες επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου σε άλλες εποχές του χρόνου και άλλες περιοχές της χώρας. Ισως η κρίση να αποτελέσει και μια ευκαιρία για την Ελλάδα να κάνει ένα άλμα προς το μέλλον, επενδύοντας στοχευμένα σε στοιχεία της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» (π.χ. στηρίζοντας ελληνικές εταιρείες και ερευνητές στον τομέα της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης, σε συνεργασία ενδεχομένως με το Singularity University). Η εκπαίδευση, η ενίσχυση του συστήματος υγείας σύμφωνα με τις ανάγκες και δυνατότητές μας, η συνέχιση της ψηφιοποίησης του Δημοσίου και η κυβερνοασφάλεια θα αποτελέσουν τομείς προτεραιότητας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
