Η εναντίωση της Ευρώπης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον πόλεμο της Ρωσίας

To Συμβούλιο της Ευρώπης συνενώνει τα 47 κράτη-μέλη του γύρω από τις αξίες της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η εμπροσθοφυλακή του μεγάλου όγκου των πολυμερών συμφωνιών και θεσμών, που συγκεκριμενοποιούν αυτή την ομοσπονδιακή συσπείρωση των ευρωπαϊκών κρατών, είναι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στρασβούργου, που επιλαμβάνεται παραβιάσεων της Σύμβασης από κάθε συμβαλλόμενο κράτος εναντίον του οποίου έχει προσφύγει είτε ένας πολίτης είτε, σπάνια, άλλο συμβαλλόμενο κράτος της Σύμβασης.

Η Ρωσία, στιγματισμένη από τη βάρβαρη επίθεσή της εναντίον της Ουκρανίας, στις 15 Μαρτίου ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης και ότι ετοιμάζεται να αποχωρήσει και από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση. Την επαύριο της εισβολής στην Ουκρανία, στις 25 Φεβρουαρίου, η Επιτροπή των Υπουργών, που είναι το αποφασιστικό πολιτικό όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης, είχε αποφασίσει, υπό τους όρους του άρθρου 8 του Καταστατικού και σε συνεννόηση με την Κοινοβουλευτική Συνέλευση, να καλέσει τη Ρωσία να αποσύρει τους εκπροσώπους της από όλα τα πολυμερή όργανα του οργανισμού και να αποχωρήσει οικειοθελώς από αυτόν, επειδή με την εισβολή στην Ουκρανία είχε «παραβιάσει σοβαρά» τις υποχρεώσεις που υπέχει απέναντι στον οργανισμό σύμφωνα με το άρθρο 3 του Καταστατικού. Στις 16 Μαρτίου, μία δηλαδή ημέρα αφότου η Ρωσία ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης, η Επιτροπή των Υπουργών αποφάσισε, «στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 8 του Καταστατικού», να την αποβάλει από τον οργανισμό. Την ίδια μέρα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, προεξοφλώντας την πρόθεση της Ρωσίας να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση, αποφάσισε να διακόψει την εκδίκαση όλων των προσφυγών πολιτών κατά της Ρωσίας που είναι εκκρεμείς ενώπιόν του, μέχρις ότου διευκρινιστεί, από νομική άποψη, τι σημαίνει ότι η Ρωσία έπαυσε να είναι μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης.