Το κύριο και αδιαφιλονίκητο συμπέρασμα που μπορούμε να αντλήσουμε από τη δίκη που μόλις τελείωσε είναι ότι η απόφαση απηχεί την ευρύτερη πεποίθηση πως τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί διαφορετικά. Ολοι φαίνεται πλέον να συμφωνούν ότι η δημοκρατία, με όλα όσα σημαίνει αυτή η λέξη, δεν είναι σε καμία περίπτωση σχετικοποιήσιμη ή διαπραγματεύσιμη. Δεν επιτρέπεται πλέον να υπάρχει η παραμικρή ανοχή για οποιουδήποτε τύπου «σταγονίδια». Με αυτή την έννοια, για πρώτη φορά, το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο» φαίνεται να αντιστοιχεί σε μίαν απτή και διαρκή ιδεολογική πραγματικότητα.
Από μίαν άποψη λοιπόν, θα μπορούσαμε ίσως να σκεφτούμε πως από μακροϊστορικη άποψη, η φρικτή πολιτεία της Χρυσής Αυγής υπήρξε θετική. Μέσα από τη δίκη, ο δήμος αναγκάστηκε να προβληματιστεί εν χορώ για τη συλλογική του συνείδηση και στάση. Τα αμείλικτα φώτα της πάνδημης δημοσιότητας δεν αφήνουν πλέον σε κανένα περιθώρια αμφιβολίας για τις αποκρουστικές πρακτικές των θιασωτών της οποιασδήποτε ολοκληρωτικής «Νέας Τάξης». Στο μέτρο λοιπόν και αν οι αντικειμενικές συνθήκες που εκτρέφουν την κοινωνική και αξιακή αποδιάρθρωση δεν έχουν εκλείψει, η δημοκρατία πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση. Οι ρευστές «φαιές ζώνες» που επέτρεπαν στους ζηλωτές του Χίτλερ να «εφάπτονται» με τους «ευπρεπέστερους» ομοϊδεάτες τους πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο. Πολλώ μάλλον που ο κτηνώδης παραλογισμός ελλοχεύει σε κάθε γωνιά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
