Μπήκαμε σε εκείνο το δίμηνο που τα μάτια παίζουν περίεργα, οι στερήσεις ονειρεύονται κορεσμούς, τα όνειρα ρίχνουν τυφλές ζαριές. Αν δεν είχαμε το καλοκαίρι στην Ελλάδα, θα είχαμε εξαφανιστεί. Γεμίζουν τόσο γρήγορα από τον Σεπτέμβριο οι εσωτερικές μας δεξαμενές της χολής, του ανεκπλήρωτου, του μίσους, που αν δεν άνοιγε κάποιος το καζάνι κάθε Ιούλιο θα είχαμε τιναχτεί στον αέρα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
