Εξ απαλών ονύχων, παρατηρούσα με μεγάλη περιέργεια ό,τι συνέβαινε γύρω μου, όχι τόσο τα μεγάλα γεγονότα, αλλά τα μικρά, τα ελάχιστα, τον μικρόκοσμο. Παρατηρούσα ένα φύλλο επί ώρα, για παράδειγμα. Με ενδιέφερε το γιατί σε αυτήντη γωνία σκάει έτσι το φως. Πράγματα που ήταν δεδομένα για τους άλλους ανθρώπους, τα οποία ποτέ κανείς δεν θα τα ξεχώριζε ή θα πρόκρινε, ήταν αφορμές να τρέχει ο νους και να δημιουργώ μικροϊστορίες στο κεφάλι μου. Σε συνδυασμό βέβαια με το διάβασμα. Ημουν βιβλιόφιλος, πάρα πολύ διαβαστερός. Βιβλιοφάγος. Πρόσθετα, ταυτιζόμουν απόλυτα με τους ήρωες. Οταν ήμουν πιτσιρικάς, είχα ταυτιστεί τόσο πολύ με τον Ολιβερ Τουίστ που νόμιζα ότι ήμουν ορφανός. Τα βιβλία, για εμένα, ήταν ζωντανά. Οι ήρωες ήταν ολοζώντανοι.
Ο συνδυασμός της βιβλιοφιλίας με την ενδελεχή, διεξοδική παρατήρηση δημιούργησε έναν «δεύτερο κόσμο», στον οποίο πάλι πρωταγωνιστής ήμουν εγώ, αλλά παρατηρούσα εμένα να δρω. Κάτι που νιώθω ακόμη σε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
