Η Ελλάδα υστερεί. Είναι μια διαπίστωση που λίγοι θα αμφισβητήσουν. Οι αιτίες της υστέρησης όμως δεν συνειδητοποιούνται. Στη δημόσια συζήτηση κυριαρχούν οι πολιτικές διαμάχες, οι προσωπικές αντιπαλότητες, οι αλληλοκατηγορίες. Βασική αρχή κάθε συζήτησης είναι «οι άλλοι φταίνε». Παράδειγμα είναι η πρόσφατη ομιλία του κ. Τσίπρα στο Παρίσι. Υποστήριξε ότι η αιτία της κρίσης στην Ελλάδα ήταν «η περίοδος λίγο πριν και αμέσως μετά την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη». Αγνόησε σκόπιμα ότι η Ελλάδα πέτυχε την περίοδο 1996-2004 τους υψηλότερους αναπτυξιακούς ρυθμούς της μεταπολίτευσης. Ο μέσος όρος ετήσιας ανάπτυξης εκείνης της οκταετίας έφτασε το 3,9% του ΑΕΠ σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, ένα πρωτόγνωρο ύψος για την Ελλάδα για τόσο μεγάλο διάστημα. Ο κ. Τσίπρας δεν πρωτοτύπησε. Και η Νέα Δημοκρατία τους ίδιους ψευδείς ισχυρισμούς δεν δίστασε να προβάλει, παρ’ όλο που επί των ημερών της (2005-2009) το ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα έφτασε το πρωτόγνωρο ποσοστό του 15,4% του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα την οικονομική κρίση. Η αναγκαία προσπάθεια για να υπερβούμε την υστέρησή μας απαιτεί ειλικρίνεια, συνεργασία και δημιουργική κριτική.
Η Ευρώπη καθυστερεί να λάβει αποφάσεις
Η νέα κυβέρνηση δημιούργησε ένα χρήσιμο κλίμα αισιοδοξίας. Δεν αρκεί. Η χώρα αντιμετωπίζει μια σειρά από σημαντικά θέματα τα οποία πρέπει να συνειδητοποιηθούν για να πραγματοποιήσουμε τη στροφή για μια αποτελεσματική αναπτυξιακή διαδικασία. Θα αναφέρω ενδεικτικά μερικά παραδείγματα. Είναι πια ορατή η όλο και μεγαλύτερη αποστασιοποίηση των ΗΠΑ από την Ευρώπη και η ενδυνάμωση της Κίνας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, με την καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων και τις αντικρουόμενες απόψεις για το μέλλον της, διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει τη δυνατότητα να επηρεάζει τις διεθνείς εξελίξεις.
Στη Γαλλία ήδη συζητούν μια αναμόρφωση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, ώστε να προχωρήσουν οι χώρες που το επιθυμούν σε μια στενότερη ενοποίηση. Η Γερμανία διστάζει. Φοβάται ότι δεν θα ακολουθήσει μια τέτοια προσπάθεια η πλειοψηφία των χωρών. Ας σημειωθεί επίσης ότι η Ενωση βρίσκεται σε μια φάση επανακαθορισμού του τρόπου λειτουργίας της και των στόχων της. Κύρια προβλήματα που απαιτούν απαντήσεις είναι η έκταση της ενοποίησης, οι νέες εξουσίες των ενωσιακών οργάνων, οι σχέσεις με το ΝΑΤΟ και το πρόβλημα της άμυνας, οι νέες τεχνολογίες που απαιτούν κοινές δράσεις Στην Ελλάδα δεν έχουν διαμορφωθεί απόψεις για τα θέματα αυτά, αν και μας αφορούν άμεσα. Για να είναι η σχέση μας με την Ενωση δημιουργική θα πρέπει να συγκεκριμενοποιήσουμε το τι μας συμφέρει και το τι επιδιώκουμε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
