Ηαπορρύθμιση, η ρευστότητα και ο κατακερματισμός φαίνεται πως αποτελούν ένα είδος πολιτικής νεωτερικότητας του 21ου αιώνα. Ολοένα και συχνότερα οι εκλογές στις δυτικού τύπου δημοκρατίες διεξάγονται πρόωρα και δεν οδηγούν σε σταθερές κυβερνήσεις. Η σχέση των πολιτών με τα παραδοσιακά κόμματα περνά βαθιά κρίση, με το 78% να δηλώνει στο Ευρωβαρόμετρο ότι δεν τα εμπιστεύεται. Ως αποτέλεσμα, νέα κόμματα, νέα πολιτικά κινήματα, νέοι – μη πολιτικοί – σχηματισμοί δεν διαμορφώνουν μόνο συνθήκες ρήξης με το παρελθόν, αλλά τείνουν να δημιουργήσουν ένα νέο πολιτικό πλαίσιο.
Η επέλαση του λαϊκισμού, η έξαρση του εθνικισμού, η θεοποίηση του αντισυστημισμού, η απαξίωση των παραδοσιακών ιδεολογιών, η αδυναμία πολιτικής συνεννόησης επιφέρουν δυσκολία σχηματισμού κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών και τελικά αντίστοιχη δυσκολία διακυβέρνησης συνθέτοντας ένα περιβάλλον δυσκυβερνησίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
