Η ακαμψία, ο κατακερματισμός και οι αντιφάσεις του πολιτικού συστήματος της χώρας µας καθρεφτίστηκαν σε όλες τις κοινωνικές δομές, δημιουργώντας μεγάλη σύγχυση αλλά και αρνητικά συναισθήματα στους Ελληνες, τα οποία εξέφρασαν µε την αποχή στις πρόσφατες εκλογές, δηλώνοντας έτσι την απογοήτευση, την απαξίωση και την έλλειψη εμπιστοσύνης τους προς τους πολιτικούς ηγέτες και τις στρατηγικές που χαράσσουν.
Η απόσυρση αυτή του έλληνα πολίτη από τη συμμετοχή του στα κοινά και η παραίτησή του από την ενεργό δράση, ενώ μοιάζει να υποδηλώνει τον θυμό που αισθάνεται απέναντι σε ένα άτεγκτο και απρόσωπο, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, πολιτικό σύστημα, την ίδια ώρα τον ακινητοποιεί βάζοντάς τον σε ένα αδιέξοδο, έρμαιο των αποφάσεων που άλλοι παίρνουν για τη ζωή του. Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει θα μπορούσε εύλογα να περιγραφεί ως ακινητοποίηση και ανημπόρια, καθώς δεν αναλαμβάνει την απαιτούμενη δράση, όπως να συμμετέχει ενεργά για να ανατρέψει τα κακώς κείμενα που τον βάλλουν. Ο Seligman (1992), αμερικανός ψυχολόγος, εισήγαγε τον όρο «μαθημένη αβοηθησία» (learned helplessness) για να εξηγήσει την κατάθλιψη, περιγράφοντας την ψυχολογική κατάσταση του ατόµου που συµπεριφέρεται χωρίς να ελπίζει ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, ακόμη και αν του δίνεται η ευκαιρία να τα αλλάξει, κατάσταση στην οποία μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί ο έλληνας πολίτης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
