Το επταήμερο του Διόδωρου

Νικολοβάρβαρα
Πλησιάζουμε, φθάνουμε σε λίγο στη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου – αυτού που φεύγει, για να μας φέρει ο καινούργιος το μεγάλωμα της ημέρας, να μας καλοπιάσει. Μόνο οι αστρονόμοι, ίσως και κάποιοι ποιητές, αγαπούν τη νύχτα, ημερολόγιό μου.
l Ηρθε και ο χειμώνας στην Αττική, ακριβώς πάνω στα «Νικολοβάρβαρα», την κακοκαιρία που απέκτησε ονομασία πολύ πριν το σκεφτούν οι μετεωρολόγοι. Τη χρειαζόμαστε, είναι η αλήθεια – για να μας θυμίσει να πάμε στο Πεδίον του Αρεως να αγοράσουμε τα αναγκαία χριστουγεννιάτικα δέντρα· να στολίσουμε τουλάχιστον τα σπίτια μας αφού δεν φαίνεται να έχει διάθεση ο δήμαρχος να στολίσει την πόλη.
l Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι απολύτως συγχρονισμένες με την εποχή: βαρύς χειμώνας και πηχτό σκοτάδι. Αγέρωχος ο Ταγίπ Ερντογάν ακολουθεί την τακτική της αμερικανικής Δύσης: πρώτα πυροβολεί και μετά συζητεί – για τούτο ίσως τον εκτιμά ο Ντόναλντ Τραμπ. Ταιριάζουν, και συμπεθεριάζουν – για την ακρίβεια, ελλείψει υιών, οι γαμπροί τους επιδίδονται σε επικερδείς μπίζνες.
Οταν πρωθυπουργοί και πρόεδροι δεν τα βρίσκουν στις συζητήσεις τους, η φόρμουλα είναι «είχαμε ειλικρινή συζήτηση» – ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε ακόμα πιο πέρα δηλώνοντας μετά τη συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν στο Λονδίνο «είχαμε ανοιχτή συζήτηση», που εγώ το καταλαβαίνω ως συνώνυμο του «έξω από τα δόντια». Για να φαίνονται τα δόντια.

Γύρω-γύρω όλοι
εναντίον του Μανώλη
l Θέλει προσοχή, νομίζω, ημερολόγιό μου, στο αν επικαλείται κανείς, στην αντιπαράθεση με την Τουρκία για την ΑΟΖ, την Κρήτη ή το Καστελλόριζο: διάφοροι μεγάλοι εθνικόφρονες στρατηγικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ΑΟΖ της Τουρκίας δεν φτάνει ως τη Λιβύη διότι παρεμβάλλεται το Καστελλόριζο που απέχει ένα μίλι από τις τουρκικές ακτές. Ητοι φθάνει ως τη Λιβύη η ΑΟΖ του Καστελλορίζου, αλλά όχι της Τουρκίας – εκτός από εθνικοφροσύνη, χρειάζεται και λίγη λογική, μου φαίνεται.
Το να πει όμως κανείς ότι εκεί γύρω είναι η Ρόδος, η Κάρπαθος και ολόκληρη Κρήτη που δεν γίνεται να μην έχουν ΑΟΖ είναι φυσικά σοβαρότατο επιχείρημα – το ίδιο είπε και ο τούρκος πρεσβευτής Μπουράκ Οζούγκεργκιν στον Σκάι, όταν ρωτήθηκε αν είναι δυνατόν να αγνοούνται τα μεγάλα νησιά: «Αυτό είναι μια θεμιτή ερώτηση». Στην οποία δεν απάντησε γιατί αυτή είναι η ουσία της συζήτησης – πριν ή μετά το πιστολίδι όμως;
Πιο λογικό θα είναι να διεκδικήσουμε ΑΟΖ μεταξύ Βεργίνας και όασης Σίβα, να έρθουν πλάι-πλάι οι τάφοι γιου και πατέρα – κατά την ίδια λογική που θέλουμε τα Ελγίνεια να ενωθούν με τον ενταύθα Παρθενώνα. Ατράνταχτη λογική, εξαιρετικά αποτελεσματική και αποδοτική, όπως γνωρίζουμε.
Ή έστω ΑΟΖ μεταξύ Σαντορίνης και Κυρήνης, αφού η δεύτερη είναι αποικία της πρώτης εδώ και τουλάχιστον 2.600 χρόνια.
l Να λέμε στην Τουρκία πως το Καστελλόριζο έχει ΑΟΖ 200 μιλίων, το ίδιο στη Λιβύη για τη Γαύδο, το ίδιο στην Αλβανία και στην Ιταλία για τους Οθωνούς, δεν είναι και πολύ σοβαρή διαπραγματευτική θέση. Εχει οδηγήσει στο γύρω-γύρω όλοι εναντίον του Μανώλη.