Αφορμή για το παρόν άρθρο έδωσε μια εκλογή για θέση μέλους ΔΕΠ στο ΕΚΠΑ, στην οποία αγνοήθηκαν με μεγάλη ευκολία όλα τα αξιοκρατικά κριτήρια από την πλειοψηφία του εκλεκτορικού σώματος αφήνοντας να εννοηθεί ότι το αποτέλεσμα της εκλογής μπορεί να είχε προαποφασισθεί παρασκηνιακά. Ενα από τα κακώς κείμενα στο ΕΚΠΑ και ευρύτερα στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας είναι η διαχρονική αδυναμία διασφάλισης της αξιοκρατίας που δοκιμάζεται κατά κύριο λόγο στις κρίσεις για την κατάληψη νέων θέσεων, στις εξελίξεις σε ανώτερες βαθμίδες και στη διεκδίκηση διοικητικών αξιωμάτων.
Οι νομοθετικές προσπάθειες που έχουν γίνει σε διαφορετικούς χρόνους με αλλαγές στις διαδικασίες και τροποποιήσεις στη σύνθεση των εκλεκτορικών σωμάτων δεν κατόρθωσαν να υπερβούν ένα παγιωμένο καθεστώς, το οποίο λειτουργεί σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων. Οι κανόνες πάνω στους οποίους στηρίζεται αντλούνται από μια λογική εθιμικού δικαίου που πριμοδοτεί τις επιλογές κατά κανόνα αυτών που διαχειρίζονται θέσεις εξουσίας και μπορεί να στερήσει τη δυνατότητα εισόδου στο ελληνικό Πανεπιστήμιο ανθρώπων απόλυτα καταξιωμένων στην ευρύτερη επιστημονική κοινότητα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
