Ηεπέμβαση στη Συρία δημιούργησε προς στιγμήν την εντύπωση ότι η Τουρκία μπορεί να χαλαρώσει την πίεση στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεν πρόκειται. Η Τουρκία παρανομεί βάναυσα επιχειρώντας γεωτρήσεις στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και μάλιστα μέσα στο Οικόπεδο 7 που έχει ήδη αδειοδοτηθεί. Αλλά είναι εμφανές ότι, παρά τις αντιδράσεις τόσο από Κύπρο και Ελλάδα αλλά και κυρίως από διεθνείς συντελεστές (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ενωση – ΕΕ), η Τουρκία δεν ακούει και δεν υποχωρεί. Συνεχίζει ακάθεκτη τις έκνομες ενέργειές της. Και τις συνεχίζει γιατί θεωρεί την παρουσία της στις διαδικασίες αξιοποίησης των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου ως ζήτημα ύψιστης στρατηγικής σημασίας. Ενώ βλέπει τις κινήσεις των χωρών της περιοχής (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Αίγυπτος) ως προσπάθεια αποκλεισμού της από τις σχετικές διεργασίες. Και είναι γνωστό το μέγεθος του ψυχολογικού προβλήματος που έχει η Τουρκία από το σύνδρομο του αποκλεισμού γενικώς (exclusion). Θα κάνει επομένως οτιδήποτε, θεμιτό ή αθέμιτο, νόμιμο ή έκνομο, για να το αποφύγει αδιαφορώντας για πιθανές συνέπειες. Στο βάθος των ενεργειών της Τουρκίας δεν είναι με άλλα λόγια τόσο οι ενεργειακοί πόροι, αλλά οι γεωστρατηγικές πτυχές του προβλήματος που αναποφεύκτως συνδέονται και με το κυπριακό πρόβλημα. Η επίλυση του προβλήματος θα μπορούσε οπωσδήποτε να είχε συμβάλει στην αποτροπή της κλιμάκωσης της κατάστασης στο σημερινό επίπεδο παραβατικότητας καθώς, μεταξύ άλλων, θα είχε αφαιρέσει από την Τουρκία ορισμένα επιχειρήματα που επικαλείται σήμερα για την έκνομη παρουσία της στην κυπριακή ΑΟΖ.
Ελλάδα και Κύπρος αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην προσπάθεια να πιέσουν την Τουρκία για να συμμορφωθεί με τη νομιμότητα του διεθνούς δικαίου. Αλλά η ΕΕ έχει δημιουργήσει ένα σύνδρομο σχέσης με την Τουρκία που δεν της επιτρέπει να έχει σοβαρή επιρροή πάνω στην Αγκυρα. Και τούτο γιατί:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
