Το Κίνημα Αλλαγής έφερε ένα αποτέλεσμα στις εκλογές της 7ης Ιουλίου (8,1%) που ενώ είναι αισθητά βελτιωμένο σε σχέση με αυτό των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών, δεν είναι ωστόσο καθόλου ικανοποιητικό (σε συνδυασμό και με το 32% του ΣΥΡΙΖΑ). Το γεγονός αυτό έχει ανοίξει τη συζήτηση γιατί το ΚΙΝΑΛ δεν πήγε καλύτερα. Γιατί δεν κατάφερε να προσελκύσει περισσότερους πολίτες-ψηφοφόρους; Γιατί μόνο 115.787 περισσότεροι πολίτες συγκινήθηκαν και το ψήφισαν; Και γιατί, παρά τα προσδοκώμενα, περισσότεροι ψηφοφόροι κινήθηκαν από το ΚΙΝΑΛ προς τον ΣΥΡΙΖΑ παρά το αντίθετο – από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΙΝΑΛ (μεταξύ ευρωεκλογών και εθνικών εκλογών); Με άλλα λόγια, από το εκλογικό αποτέλεσμα προκύπτουν δύο καίρια συνολικά ερωτήματα: (α) γιατί ψήφισαν συνολικά το ΚΙΝΑΛ μόνο 457.519 πολίτες και (β) τι θα πρέπει να γίνει για να το ψηφίσουν περισσότεροι ώστε να καταστεί κύριος πρωταγωνιστής της πολιτικής σκηνής; Οι απαντήσεις στο πρώτο ερώτημα προσδιορίζουν εν πολλοίς και την απάντηση στο δεύτερο.
Προσπάθησα να δώσω μια απάντηση στο πρώτο ερώτημα πηγαίνοντας πέρα από συγκυριακά γεγονότα και επεισόδια της προεκλογικής περιόδου βασιζόμενος μεταξύ άλλων στην προσωπική μου εμπειρία ως υποψηφίου ευρωβουλευτή του ΚΙΝΑΛ, αυτό δηλαδή που εισέπραξα εγώ από την επαφή μου με τους πολίτες, τα αποτελέσματα ερευνών που έχουν δημοσιευθεί (κυρίως exit polls) αλλά και κάποια (υποτυπώδη) έρευνα που έκανα σε περιορισμένες ομάδες πολιτών (focus groups) θέτοντας σχετικά (προφορικά) ερωτήματα. Η άσκηση αυτή καταλήγει στον εντοπισμό πέντε (5) αλληλοσυμπληρούμενων και αλληλοτροφοδοτούμενων παραγόντων για την εκλογική επίδοση του ΚΙΝΑΛ. Ειδικότερα:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
