Για την επέτειο της παλιγγενεσίας

Αθόρυβη ίσως, κάποιοι ενδεχομένως θα έλεγαν συμβολικής μόνο σημασίας, υπήρξε ωστόσο η πιο ποιοτική, η πιο ελπιδοφόρα, η πιο «μετά γνώσεως λόγου» επιλογή του σημερινού Πρωθυπουργού για δημόσιο λειτούργημα. Πίσω από ένα πρόσωπο πρωτίστως «λαμπερό», μιντιακό, διεθνώς προβεβλημένο, σε κάποιον βαθμό αμφιλεγόμενο, που ανήκει στον πυρήνα της εθνικής πλουτοκρατίας, στην επιτροπή προετοιμασίας για τον εορτασμό της εθνικής παλιγγενεσίας του τόπου η κυβέρνηση αξιοποίησε το πιο σημαντικό άυλο εθνικό κεφάλαιο που διαθέτει η χώρα: δεν υπήρξε μεγάλο πνευματικό ανάστημα της πατρίδας μας που δεν αξιοποιήθηκε στην επιτροπή, δημιουργώντας τη βάσιμη ελπίδα – όσο και αν πάντα υπάρχει ανησυχία για το πώς μπορεί να λειτουργήσει μια τόσο πολυμελής επιτροπή· «καμήλα είναι ένας γάιδαρος σχεδιασμένος από επιτροπή» έχει άλλωστε χαρακτηριστικά λεχθεί – ότι αυτή η επέτειος θα αξιοποιηθεί θετικά για την εξαιρετικά πολύτιμη ανάπτυξη της εθνικής μας αυτογνωσίας. Και δεν θα εκφυλιστεί σε δεκάρικους πατριωτικούς για την «πολεμική αρετή των Ελλήνων» και άλλα ανάλογα ή ευτελή…

Παρέχεται, λοιπόν, μια τεράστια ευκαιρία για την προώθηση της κριτικής ματιάς του ελληνικού λαού στο ιστορικό παρελθόν του και στην ανάπτυξη της εθνικής αυτογνωσίας του. Δεν λέω πως πρέπει να επιδοθούμε σε μια άσκηση αυτομαστιγώματος. Αλλά τις επιτυχίες μας τις γνωρίζουμε. Είναι γνωστό τοις πάσι το ότι βρεθήκαμε κάθε φορά – ενίοτε κόντρα στη λαϊκή επιθυμία(!) – στην καλή πλευρά της Ιστορίας… Το ότι πολλάκις αυξήσαμε τα εθνικά μας σύνορα – ενίοτε άνευ πολέμου, λόγω σωστών διπλωματικών κινήσεων -, χωρίς σχεδόν ποτέ να χάσουμε κεκτημένο εθνικό έδαφος… Το ότι δεν συμπεριλάβαμε απλώς εντός εθνικών συνόρων το μεγαλύτερο μέρος του ελληνισμού, αλλά του προσφέραμε και ένα δυτικού επιπέδου επίπεδο ζωής, χαρακτηριστικό δείγμα του οποίου είναι το επιτευχθέν χαμηλό επίπεδο παιδικής θνησιμότητας… Το ότι αναδείξαμε κάποιους παγκόσμιας εμβέλειας πνευματικούς γίγαντες (έστω και αν ορισμένους εξ αυτών, όπως τον Κορνήλιο Καστοριάδη ή τον Παναγιώτη Κονδύλη, δεν τους αξιοποιήσαμε εντός συνόρων) κ.ο.κ.