Σε μια παλαιότερη επιφυλλίδα μου (5-4-2015), σχολιάζοντας τις σχέσεις της ορολογίας με τη μόδα και της μόδας με την πολιτική, αναφερόμουν στην υπέρμετρη τις τελευταίες δεκαετίες χρήση του όρου φοβία στο πεδίο των πολιτικών και κοινωνικών αντιπαραθέσεων που έχει ως αποτέλεσμα την κατάχρησή του. Παρατηρούσα ότι, καθώς ο όρος στην ψυχιατρική και στην ψυχολογία δηλώνει μια κατάσταση παθολογική (όχι ταυτόσημη με τη λέξη φόβος, που είναι ένα φυσικό αίσθημα), και καθώς λέξεις όπως κλειστοφοβία, αγοραφοβία, υψοφοβία, νοσοφοβία (που είναι όροι ιατρικοί) δηλώνουν πραγματικές φοβίες (αδιάφορο αν πολλοί τις χρησιμοποιούν μεταφορικά), η χρήση του όρου φοβία ως δεύτερου συνθετικού λέξεων όπως ξενοφοβία, αμερικανοφοβία, εβραιοφοβία, ομοφοβία κ.ά., είναι, ως επί το πλείστον, ανακριβής ή σκόπιμα παραπλανητική.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
