Οι έκτακτες συνθήκες της πανδημίας επέβαλαν έναν αναγκαστικό μινιμαλισμό στον εορτασμό της μεγάλης επετείου των διακοσίων ετών από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Οι υγειονομικοί περιορισμοί οδήγησαν σε έναν οργανωτικά λιτό εορτασμό, με λιγότερα τετριμμένα και κοινότοπα στοιχεία. Εναν εορτασμό περισσότερο εσωτερικό αλλά όχι εσωστρεφή. Βεβαίως, όταν κινούμαστε στο κοινό πεδίο της δημόσιας και της επίσημης Ιστορίας, θα ήταν φενάκη να θέλουμε έναν εορτασμό απαλλαγμένο από την ιδεολογική χρήση της Ιστορίας και από τα στερεότυπα μέσω των οποίων ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής – και κατ’ αρχάς κάθε άλλης κοινωνίας – συγκροτεί τη σχέση του με αυτό που λέγεται εθνική ταυτότητα.
Επιπλέον, το γεγονός ότι το επετειακό έτος συνέπεσε με το δεύτερο και πιο κουραστικό έτος μιας παγκόσμιας κρίσης που εξελίσσεται ταυτοχρόνως παντού ανέκοψε εκ των πραγμάτων και υποδόρια την τάση ανάδειξης του ελληνικού εξαιρετισμού με τις εύκολες εξηγήσεις που αυτός προσφέρει για την εξέλιξη του ελληνικού κράτους αλλά και της ελληνικής κοινωνίας. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
