Οσημερινός άνθρωπος βιώνει την «κανονικότητά» του διαδικτυωμένος χωρίς πραγματικούς δεσμούς, δέσμιος χωρίς συνείδηση του εγκλωβισμού του, εγκλωβισμένος στην υπερπληροφόρηση χωρίς ουσιαστική γνώση, άγνωστος και χειραγωγημένος ανάμεσα στους χιλιάδες ανώνυμους αλκοολικούς της επικοινωνίας, επικοινωνώντας με τους τέσσερις τοίχους του και υποταγμένος όχι από τα «δεινά του πολέμου» του Γκόγια, αλλά από τα δεινά της ειρήνης. Μιας παγκοσμιοποιημένης ειρήνης συνώνυμης με τον ανορθολογισμό, την ανασφάλεια και τις βαθιές κοινωνικές ανισότητες.
Αν στην εποχή του ο Γκόγια μας μίλαγε για την ειρήνη εν μέσω πολέμου με αίτημα την αδελφοσύνη και συμφιλίωση στο όνομα του γενικού ανθρωπισμού, σήμερα μπορούμε να μιλάμε για πόλεμο εν μέσω ειρήνης. Απέναντι σ’ αυτή την ειρήνη, όπου η μισή ανθρωπότητα πεινάει και η άλλη μισή σαν τα τρία πιθηκάκια δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν μιλάει, καλείται να σταθεί και να σκεφτεί σήμερα ένας ευαίσθητος, με ενσυναίσθηση άνθρωπος, πόσο μάλλον ένας καθ’ έξιν σκεπτόμενος, ένας διανοούμενος, ένας δημιουργός.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
