Εν αρχή το προφανές: Κανένα εθνικό κόμμα, καμία κυβέρνηση και κανένα πολιτικό/κομματικό σύστημα συνολικά δεν μπορεί να εκριζώσει ή να εξαφανίσει συνέπειες, παρενέργειες και παρακολουθήματα γεγονότων διαπλανητικής εμβέλειας, όπως κλιματολογικές κρίσεις, υγειονομικές κρίσεις ή πόλεμοι στους οποίους άμεσα ή έμμεσα εμπλέκονται οι ισχυρότερες χώρες της γης. Ωστόσο – και με δεδομένο ασφαλώς πως δεν υπάρχουν πολιτικά υποκείμενα διαχρονικώς άσφαλτα ή αναμάρτητα – η σημερινή εικόνα του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι περίπου αξιοζήλευτη! Συγκρινόμενη όχι απλώς με αυτή που το ίδιο είχε προ δεκαετίας, αλλά και με την αντίστοιχη των πολιτικών συστημάτων μεγάλων και ώριμων δημοκρατιών, όπως της κοιτίδας του κοινοβουλευτισμού ΜΒ, της πρώτης – αν και αρχικά δουλοκτητικής – δημοκρατίας του νεότερου κόσμου που είναι οι ΗΠΑ, κυρίως δε της χώρας η οποία πρώτη εισήγαγε την καθολική ψήφο, δηλαδή της Γαλλίας. Αυτό δε αναδεικνύεται από την «ακτινοσκόπηση» καθεμίας εκ των βασικών συνιστωσών του πολιτικοκομματικού μας συστήματος. Ειδικότερα:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
