Η ελληνική κοινωνία απαιτεί μετ’ επιτάσεως τα τελευταία χρόνια δημόσια πανεπιστήμια υψηλού επιπέδου και διεθνούς αναγνώρισης, για να μπορέσει να αναπτύξει στο έπακρο τις τεράστιες πνευματικές δυνάμεις των νέων της και να προλειάνει το έδαφος για περαιτέρω οικονομική και επιχειρηματική πρόοδο στο πλαίσιο της ραγδαίως εξελισσόμενης 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, κατά την οποία θα συντελεστεί οριστικά ο δημιουργικός συγκερασμός της τεχνητής νοημοσύνης και της μηχανικής μάθησης με τα θαυμαστά επιτεύγματα της βιοτεχνολογίας. Ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες καταβάλλονται σύντονες προσπάθειες εδώ και δεκαετίες, προκειμένου τα πανεπιστημιακά ιδρύματά τους να αμιλληθούν επί ίσοις όροις ιδίως προς τα κορυφαία εκπαιδευτήρια του αγγλοσαξονικού κόσμου, στην Ελλάδα η σχετική συζήτηση έχει προ καιρού βαλτώσει επικίνδυνα και επικεντρώνεται ως επί το πλείστον σε ψευτοδιλήμματα του τύπου εάν δήθεν θα ήταν σκόπιμο τα Συμβούλια Ιδρύματος να έχουν εποπτικό ή ελεγκτικό ρόλο στα διοικητικά πράγματα των ΑΕΙ ή ακόμη εάν θα ήταν επιβεβλημένο ο εκάστοτε Πρύτανης να έχει αυξημένες ή μειωμένες υπηρεσιακές αρμοδιότητες. Θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα η όλη κατάσταση, δεδομένης, πλην των άλλων, της αξιοθρήνητης παρακμής του πανεπιστημιακού μας συστήματος!
Το μείζον πρόβλημα των ελληνικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι ο αφόρητος λαϊκισμός που ταλανίζει όλα τα επίπεδα διοίκησης και λειτουργίας τους. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα και με κυριολεκτικά εμμονικό φανατισμό τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε απεχθή εκλογομαγειρεία για τον διαμοιρασμό μιας εν πολλοίς φαντασιακής εξουσίας, η οποία αρκετές φορές εδράζεται στις μωροφιλοδοξίες και στους ακκισμούς μιας όχι αμελητέας μερίδας διδασκόντων και κομματικών εγκαθέτων. Αυτό το ασύστολο όσο και φαιδρό power game, που παραπέμπει σε εκφυλισμένες ΔΕΚΟ μιας αλήστου μνήμης ψευδοσοσιαλιστικής ισοπέδωσης, πρέπει το συντομότερο δυνατόν να λάβει τέλος, διότι έχει αφενός πυροδοτήσει τον δαυλό της διχόνοιας ανάμεσα στους καθηγητές αλλά και στους φοιτητές και αφετέρου έχει εκτρέψει την ακαδημαϊκή κοινότητα από την προσήκουσα πορεία της ερευνητικής καινοτομίας και της διδακτικής νεωτερικότητας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
