Ελληνική κοινωνία, quo vadis;

Οι αντιδράσεις στο αποκρουστικό γεγονός της παιδοκτονίας προκαλούν θλίψη για την ποιότητα κάποιων συμπολιτών μας. Το λιντσάρισμα δεν είναι αξία που καλούμαστε  να κατανοήσουμε. Ακόμα και η σκέψη του προκαλεί αποτροπιασμό σε κάθε πολιτισμένο άνθρωπο. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά της ελληνικής κοινωνίας, πιο επικίνδυνη και από αυτήν των οπαδών του λιντσαρίσματος. Είναι ένα τμήμα της κοινωνίας που ξεκίνησε ως αντι-ΣΥΡΙΖΑ, για να καταλήξει σε ακραίες στάσεις και συμπεριφορές. Ο Τομά Πικετί στο «Κεφάλαιο και Ιδεολογία» (μετάφραση Σώτη Τριανταφύλλου, εκδ. Πατάκη) διακρίνει στη Γαλλία τέσσερις ομάδες ιδεολογικών αξιών. «Διεθνιστές υπέρ της ισότητας μεταναστών και φτωχών», «διεθνιστές εναντίον της ισότητας μεταναστών και φτωχών», «νατιβιστές υπέρ της ισότητας αλλά μόνο των «γηγενών» φτωχών» και «νατιβιστές εναντίον της ισότητας γενικά». Ο ίδιος θεωρεί πως στα δυτικά πολιτικά συστήματα κυριαρχεί στη μια πλευρά η «βραχμανική Αριστερά» των μορφωμένων και στην άλλη η «φιλελεύθερη Δεξιά της αγοράς» των πλουσιοτέρων. Στην Ελλάδα είναι αλλιώς. Υπάρχουν στοιχεία που μας επιτρέπουν να μιλάμε όχι για κάποιο «ακραίο Κέντρο», αλλά για έναν «ακραίο φιλελευθερισμό».

Ηχηρό παράδειγμα οι αντιδράσεις μερικών εξ όσων αντιτέθηκαν στη συναυλία των καλλιτεχνών για τον πόλεμο του Πούτιν. Αυτοί κατηγόρησαν τους διοργανωτές της συναυλίας ως «φασίστες», «υπηρέτες του Πούτιν», «ορφανά του Στάλιν». Βεβαίως και πολλοί εκ των υποστηρικτών της κατηγόρησαν τους επικριτές ως «δωσίλογους», «γόνους του Χίτλερ», «σκουλήκια». Οι πρώτοι είναι ακραίοι «φιλελεύθεροι», οι δεύτεροι «αριστεροί» αντιδυτικιστές. Εκτός δυτικού πνεύματος ανοχής και οι δύο. Πρώτα δείγματα αυτού του «ακραίου φιλελευθερισμού» είχαν φανεί στην ταύτιση του ναζισμού με τον κομμουνισμό, μιας φυλετικής απάνθρωπης ιδεολογίας με ένα κίνημα που ξεκίνησε ως αίτημα για ατομική χειραφέτηση, στην απαξίωση των κινημάτων α λα Γκρέτα Τούνμπεργκ, στο μίσος κατά του κινήματος Black Lives Matter, στην ανακάλυψη από γνωστή «φιλελεύθερη» συγγραφέα σοβαρής «ασθένειας» ονόματι αριστερίλα, στην αντίθεση με τη Συμφωνία των Πρεσπών και στην αντιμεταναστευτική και εθνικιστική ρητορεία.