Το διαβάσαμε πολλές φορές αυτές τις μέρες, το θυμηθήκαμε ξανά, συμφωνήσαμε για άλλη μια φορά. «Το πρώτο πράγμα που πεθαίνει σε έναν πόλεμο είναι η αλήθεια». Εννοώντας όχι την αλήθεια στην ηθική ή φιλοσοφική της διάσταση – αυτή πεθαίνει έτσι κι αλλιώς – αλλά την πληροφορία. Την ψεύτικη είδηση, την παραποιημένη φωτογραφία, το στημένο ρεπορτάζ, την επιβολή πλαστής πραγματικότητας για να χωρέσει το ιδεολογικό αφήγημα της ανάλυσης του καθενός.
Σωστά όλα αυτά. Από εκεί και πέρα όμως αρχίζει να αναπτύσσεται ένας κυνισμός που σε κάνει ίδιο με εκείνους που πολεμάς. Είναι πολύ ύπουλος και παίρνει πολλές μορφές. Ανεβαίνει μια φωτογραφία ενός ματωμένου παιδιού στην αγκαλιά της μητέρας του από ένα καταφύγιο και λίγες ώρες μετά, όταν αποκαλύπτεται πως είναι από άλλον, προγενέστερο πόλεμο, αρχίζουν από κάτω να επιχαίρουν διάφοροι και να εγκαλούν όσους διακινούν ψέματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
