Μετά τις εκλογές του 2016 ο αριθμός των εκλεκτόρων – και όχι η λαϊκή πλειοψηφία – ανέδειξε στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ έναν ψυχοπαθή απατεώνα. Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια καταστροφικής θητείας και ένα φασιστικό κρεσέντο στο τέλος της για να αναγνωριστεί και στο επίπεδο πλέον του δημόσιου λόγου ότι ο πρόεδρος δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, ότι η συμπεριφορά του είναι παθολογική και επικίνδυνη και ότι οι οπαδοί της υπεροχής της λευκής φυλής, που αποτελούν τον πυρήνα των πιστών του, δεν είναι παρά η αμερικανική εκδοχή του φασισμού. Η περίοδος Trump με τη βοήθεια των κοινωνικών δικτύων και του εκφασισμού παραδοσιακών ΜΜΕ σηματοδότησε την επανεμφάνιση όλων των βαθιά ανορθολογικών και αντιδημοκρατικών στοιχείων που υποδόρια απειλούσαν εξαρχής την αμερικανική δημοκρατία. Είτε αναφερόμαστε στην Κου-Κλουξ-Κλαν, είτε στον μακαρθισμό, είτε στον Goldwater του 1964 και στη συντηρητική επανάσταση του Ginrich το 1994, είτε στο μένος των tea-parties εναντίον του Obama, πρόκειται για την έξαρση ενός βαθύτατα αντιδημοκρατικού ανορθολογισμού, ο οποίος οδήγησε στην επίθεση στο Καπιτώλιο.
Οι εξευτελιστικές για την αμερικανική δημοκρατία εικόνες της κατάληψης του Καπιτωλίου από έναν γκροτέσκο φασιστικό όχλο ολοκλήρωσαν μια προεδρία της οποίας η ιστορική αποτύπωση μέχρι την 6η Ιανουαρίου ήταν το ψεύδος και οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί της απόλυτης ανικανότητας διαχείρισης της πανδημικής κρίσης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
