Οσο περνάνε τα χρόνια, στενεύει ο διάδρομος της ζωής. Τα πλακάκια στο δάπεδο μικραίνουν, οι επιγραφές τους, που ήταν όλο υποσχέσεις, ξεθωριάζουν. Η ροή του χρόνου που αδυσώπητα σε σπρώχνει, σε κάνει να αφήνεις πίσω σχέδια, δεσμεύσεις, όνειρα: Τα πράγματα που δεν θα κάνεις ποτέ.
Ασε εκείνα τα μυθικά, στη Σιβηρία, στους βυθούς και στους αιθέρες, με την αιγίδα του Ιούλιου Βερν. Εκείνο το ταξίδι στην Ινδία, πόσες δεκαετίες το σχεδίαζες; Τώρα ξέρεις. Τα γόνατα και το πεπτικό σου σύστημα το απαγορεύουν. Το άλλο ταξίδι – εκεί που θα αγόραζες ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο στην Νέα Υόρκη και θα το πουλούσες μετά έξι μήνες στο Σαν Φρανσίσκο – έχοντας διασχίσει άνετα τις μισές Πολιτείες των ΗΠΑ; Ακόμα και τον απλό διάπλου του Ατλαντικού, σε ένα από τα τελευταία υπερωκεάνια… Αυτόν δεν τον απαγορεύουν πια τα γόνατα αλλά το πορτοφόλι σου…
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
