Η «πρώτη πρωτιά» ήρθε στις προεδρικές εκλογές: Ο Εμ. Μακρόν έγινε ο πρώτος πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας που εξελέγη για δεύτερη φορά από τον λαό (η πρώτη εκλογή του Ντε Γκωλ ήταν από σώμα εκλεκτόρων), ενώ είχε την πλήρη κυβερνητική ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας (Μιτεράν και Σιράκ επανεξελέγησαν ενώ είχαν πρωθυπουργό και κυβέρνηση της απέναντι παράταξης.)
Η δεύτερη πρωτιά έμελλε να έρθει με τις κοινοβουλευτικές εκλογές: Υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος, αφότου η προεδρική θητεία έγινε ισόχρονη με την κοινοβουλευτική, του οποίου το κόμμα – αλλά και ευρύτερα ο συνασπισμός των φιλοπροεδρικών κομμάτων – δεν διασφαλίζει απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Με την κοινωνική τριχοτόμηση αυτή τη φορά – και την κυριαρχία της αντισυστημικής ψήφου αμφισβήτησης – να αποτυπώνεται, παρά το πλειοψηφικό σύστημα σε δύο γύρους, στη σύνθεση και της Εθνικής Αντιπροσωπείας. (Σημειωτέον πως και όταν η προεδρική θητεία ήταν επταετής, τα φιλοπροεδρικά κόμματα διασφάλιζαν κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, οποτεδήποτε η ανάδειξη των βουλευτών γινόταν αμέσως μετά την εκλογή προέδρου. Μοναδική εξαίρεση η Βουλή του 1988 που προέκυψε μετά τη δεύτερη εκλογή του Μιτεράν. Τότε όμως έλειπαν ελάχιστες έδρες, τις οποίες ο πρωθυπουργός Ροκάρ έβρισκε εδώ και εκεί, ώστε να προωθεί τις νομοθετικές πρωτοβουλίες του.)
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
