Είμαστε περισσότεροι

Η επιστημονική φαντασία μάς έχει χτυπήσει την πόρτα και ψάχνουμε να βρούμε ποια κάμερα μας παίρνει. Οπως γίνεται συνήθως υπάρχει εκείνη η μερίδα που προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία της, φιλοσοφημένη, που έχει αποδεχθεί πως κανείς δεν μας υποσχέθηκε πως θα ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς σοβαρά ατυχήματα, κι εκείνοι που θρηνούν για το κακό που μας βρήκε σιχτιρίζοντας την ατυχία μας.

Δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε την «κακοτυχία» μας με τις αντίστοιχες που έζησαν άλλες γενιές στο παρελθόν, για να νιώσουμε κάπως καλύτερα. Δεν πιάνει. Ο καθένας κρίνει με βάση τη μέχρι τώρα ζωή του που ανατρέπεται και όχι με τη ζωή εκείνου που του έλαχε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, για παράδειγμα. Ετσι μας μεγάλωσαν και οι μανάδες μας. Μη σε νοιάζει τι γίνεται στο διπλανό σπίτι, αλλά στο δικό σου. Σωστό, ο καθένας τη ζωή του, με την έννοια πως δεν πρέπει να ετεροκαθοριζόμαστε, αλλά από την άλλη δεν μας προετοίμασαν ποτέ για τα χειρότερα. Θα μου πεις, πώς;