«Πρώτο μέλημα η συμφιλίωση της διχασμένης Αμερικής». Αυτό ήταν περίπου το νόημα της πρώτης δήλωσης του Μπάιντεν. Συνηθίζουμε να μιλάμε για πόλωση όταν μία εκλογική μάχη κρίνεται στο νήμα. Λες και όταν η διαφορά είναι 55%-45% δεν υπάρχει διχασμός. Δεν είναι ποσοστιαία η προσέγγιση του διχασμού. Είναι πρωτίστως ποιοτική. Η Αμερική είναι διχασμένη γιατί 70 εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν έναν ρατσιστή δισεκατομμυριούχο, επικίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία, ακραία αμοραλιστή, που ο πυρήνας της ιδεολογίας του είναι πως αυτή η ζωή δεν φτάνει για όλους, αυτός ο κόσμος δεν μας χωράει όλους. Δεν ξέρω πώς γεφυρώνεται αυτό, δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα συνταγή συμφιλίωσης ανάμεσα σε τόσο διαφορετικές αξίες. Η πιο ρεαλιστική και ειλικρινής εξαγγελία θα ήταν «θα προσπαθήσω να δημιουργήσω συνθήκες να αντέχουμε ο ένας τον άλλον, μπας και καταφέρουμε να επιβιώσουμε λίγο ακόμη δίχως να φαγωθούμε μεταξύ μας» Και από εκεί και πέρα έχει ο Θεός…
Και επειδή ούτε κι εμείς είμαστε Ελβετοί, ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει διχασμός. Υπάρχουν θηριώδεις διαφωνίες, ενεργά ρήγματα κάτω από τα πόδια μας, κινούμενη άμμος εκεί που χτίζουμε τα σπίτια μας. Ομως κουτσά-στραβά τα καταφέρνουμε. Σε περιόδους που δεν είναι ταραγμένες, που ο φόβος και η ανασφάλεια δεν μας αγριεύουν, καθόμαστε και βλέπουμε όλοι μαζί μπάλα. Ολα ρολάρουν καλώς πάνω στη γραμμή της ρουτίνας, κανείς δεν απειλεί την ασφαλή διαδοχή των γεγονότων στην καθημερινότητά μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
