Το επταήμερο του Διόδωρου

Χαράς ευαγγέλια, νέες ευκαιρίες για καριέρες: Πανευρωπαϊκή Ακαδημία Πρακτόρων θα ιδρυθεί στην Αθήνα, εδώ θα έρχονται να εκπαιδευθούν από τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό ως τις ακτές της Λιβύης και από το Καλαί ως την Ουκρανία. Κατάσκοποι από το κρύο, κατάσκοποι εύκρατοι, κατάσκοποι θερμοί – πτυχία για όλες τις ειδικότητες της κατασκοπευτικής τέχνης θα δίνουμε, κάπως όπως παλιά στην Ακαδημία, στο Λύκειο, στη Στοά ο καθένας διάλεγε τη φιλοσοφία που του ταίριαζε να μάθει.

Μεγάλη δόξα και τιμή για την πρωτεύουσα και τη χώρα – η θαυμαστή αποτελεσματικότητα των ελληνικών διωκτικών αρχών έκανε τους λοιπούς ευρωπαίους συμπατριώτες να ιδρύσουν εδώ την ΠΑΠ: να ανακαλύπτεις  15 χρόνια μετά μάρτυρα που θυμήθηκε ότι κάποτε, σε κάποιο ΚΥΣΕΑ, την εποχή που προήδρευε κάποιος Κώστας Σημίτης (τότε που ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι, αλλά λίγοι το ξέραμε) είχε γίνει κάτι που μάλλον είναι σκάνδαλο – αυτό ούτε αν ένωναν τις δυνάμεις τους CIA, MI5, MI6, DST δεν θα το κατάφερναν.

Τέτοιες υψηλές τεχνολογίες διαλεύκανσης ξεπλυμάτων δεν πρέπει να πατεντάρονται και να μένουν κρυφές, καθυστερεί η πρόοδος των παραγωγικών δυνάμεων· πρέπει να διδάσκονται, να γίνονται κτήμα του λαού – χάριν αυτού άλλωστε δεν γίνονται όλα;

– Πρέπει να ονομαστεί ΠΑΠ-ΘΒ, «Πανευρωπαϊκή Ακαδημία Πρακτόρων Θου-Βου», ο μακαρίτης Θανάσης Βέγγος άνοιξε τον δρόμο, μου θυμίζει ο Μπούφος.

Σωστό και επίκαιρο: οδηγούσε το λυματοφόρο «Ο Αχόρταγος» στην ταινία «Από πού πάνε για τη χαβούζα;» ο σπουδαίος κωμικός. Και η αριστερή ανοικοδόμηση της χώρας περνά μέσα από τη χαβούζα σκανδάλων που κατασκευάζει η κυβέρνηση, ημερολόγιό μου.

*Κι αυτός με μια γροθιά έσπασε τα δεσμά… – δεν είναι ο προπολεμικός Μπεζεντάκος του ΚΚΕ που δραπέτευσε και τον έκαναν τραγούδι οι κομμουνιστές της εποχής: ο γαλλοελβετός τραπεζίτης Ζαν Κλοντ Οσβαλντ, κατηγορούμενος σε κάποια από τις τόσες δίκες για διαφθορά, που έσπασε το «βραχιολάκι» του και εξαφανίστηκε. Ευτυχώς, αυτή η μικρή αποτυχία των διωκτικών αρχών έγινε γνωστή μετά την απόφαση για την ίδρυση της σχολής και δεν μας στέρησε την εκτίμηση και την προτίμηση.

Είναι πάντως καλό δείγμα για την, κατά Τσακαλώτον, ταξικότητα της κυβέρνησής μας το ότι οι τραπεζίτες κάνουν σήμερα αυτά που έκαναν κάποτε οι κομμουνιστές.

* Ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την αναθεώρηση του Συντάγματος και συμφώνησαν τα άρθρα 62 περί βουλευτικής ασυλίας και 86 περί ευθύνης υπουργών να προηγηθούν, μήπως και πάψουν οι πολιτικοί να χαρίζουν βραχιολάκια σε τραπεζίτες.

Αλλά γιατί να το πειράξουν το θαυματουργό άρθρο 62; Χάρη σε αυτό η Βουλή απήλλαξε τον βουλευτή-υπουργό-λοκατζή-στρατηγό Πάνο Καμμένο, δεν θα δικαστεί για μήνυση που είχαν υποβάλει οι Μιράντα Ξαφά, Ηλίας Κανέλλης και Χάρης Μάκκας για συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδή καταμήνυση – αντιθέτως, ο κ. Καμμένος δικαιούται να ζητεί όχι μόνο να δικάζονται, αλλά και να κινείται η αυτόφωρη διαδικασία όταν θεωρεί ότι τον συκοφαντούν.

Και τρέχει αμέσως η Αστυνομία στις συκιές να τους πιάσει· για να γλιτώνουμε από πολυέξοδες διαδικασίες, δεν πρέπει να τους πηγαίνουν σε αστυνομικά τμήματα αυτούς τους αυταπόδεικτα ενόχους, όπου τους ταΐζουμε κιόλας: να τους οδηγούν κατευθείαν στον Παναγιώτη Καμμένο, να τους δίνει μπροστά στις κάμερες της ΕΡΤ σε απευθείας μετάδοση χαστούκια και μπουνιές, ή να τους βάζει «στα τέσσερα», να ξεμπερδεύουμε.

* Αλλά εκτός από το ηγεμονικό κόστος σωφρονισμού υπέρ του Πάνου Καμμένου, έχουμε και το γενικότερο πολιτικό κόστος πελατείας και ματαιοδοξίας: επί συριζανελαίων κυβερνητών, κατά 17% αυξήθηκαν οι αμοιβές των συμβασιούχων και μετακλητών υπαλλήλων, από 1.300 ευρώ στα 1.500 μηνιαίως.

Πρόκειται για αυτούς που προσλαμβάνονται εκτός ΑΣΕΠ για «έκτακτες ανάγκες» και για να προσφέρουν υπηρεσίες στους πολύτιμους και ακριβούς υπουργούς και βουλευτές μας.

Τα «δικά μας παιδιά», όλων των κυβερνήσεων, έτσι διορίζονται – και οι πιο μερακλήδες κυβερνήτες, καλή ώρα ο Καραμανλής ο Μικρός και ο Παυλόπουλος ο υπουργός (καμιά σχέση με τον Πρόεδρο) τους μονιμοποιούσαν κιόλας χιλιάδες. Τώρα η φάμπρικα της μονιμοποίησης υπολειτουργεί λόγω επάρατων μνημονίων – να μην ανταμειφθούν με κατιτίς παραπάνω σε μισθό οι ευνοούμενοι;

Από την άλλη, υπάρχουν μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι που πάνε 10 χρόνια φυλακή επειδή ισχυρίστηκαν ότι έχουν απολυτήριο δημοτικού για να μπορέσουν να προσληφθούν σαν καθαρίστριες – καλά να τους κάνουν: πιάνουν τις θέσεις των εξαιρετικών υπερπροσοντούχων κοριτσιών που διορίζονται ως καθαρίστριες και ύστερα από μεγάλους αριστερούς αγώνες γίνονται γραμματείς σε δικαστήρια και υπουργεία.

* Τούτων ούτως εχόντων στο Δημόσιο, γιατί να δεχθούν οι κληρικοί να «ξεπιαστούν» από τον προϋπολογισμό και να δωρίσουν τις 10.000 θέσεις τους να τις διαχειριστεί προεκλογικά η καλή καγαθή κυβέρνησή μας;

Χωρισμός Εκκλησίας – Κράτους είναι αμάρτημα που με λαμπάδα στο ύψος του Πολάκη (ο Αλέξης Τσίπρας είναι κοντός) συγχωρείται· χωρισμός από τον προϋπολογισμό σε στέλνει κατευθείαν στα τρομερά καζάνια με πίσσα που βράζουν οι αντιπολιτεύσεις – έτσι τιμωρεί η Εκκλησία, ο μεγαλύτερος χονδρέμπορος ψήφων της επικράτειας, ημερολόγιό μου.

* Ομως, ό,τι και αν κάνουν οι πολιτικοί, μπαίνουμε σε ρυθμούς διακοπών: κάποτε οι άνθρωποι το καταλάβαιναν από τις Σαρακοστές, τις σαρανταήμερες νηστείες που προηγούνταν, τώρα από την Μπλακ Φραϊντέι και την εμφάνιση μελομακάρονων στις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων.

Φημονόη και Ιζαμπώ είναι από το πρωί σε ουρές – όχι επειδή θέλουν να αγοράσουν κάτι, αλλά έτσι, για την ανθρώπινη επικοινωνία, για την αίσθηση ότι ανήκεις σε πλήθος που κάτι μοιράζεται, έχει κοινό στόχο: να αγοράσει φθηνά το τελευταίο μαραφέτι της μόδας.

Ελπίζω γυρίζοντας να θυμηθούν να μου φέρουν παλιομοδίτικα μελομακάρονα, να ξεκινήσει και για μένα η εορταστική περίοδος, ημερολόγιό μου.