Οι κοινωνίες ευημερούν όταν απολαμβάνουν αλώβητα Δημόσια Αγαθά (ΔΑ), εκτιμώντας, συνάμα, ότι αντιμετωπίζουν κινδύνους εξάντλησης και αλλοιώσεων. Μακροχρόνιες βιομηχανικές καταχρήσεις και πολιτική κακοδιαχείριση έχουν απομειώσει, δηλητηριάσει ή καταστρέψει το περιβάλλον: την κοιτίδα ζωτικών δημόσιων αγαθών, που είναι φθαρτά. Κρισιμότερο ακόμη: όποτε υφίστανται ποιοτικές αλλοιώσεις, γίνονται ζημιογόνα, προκαλώντας βλάβες στην υγεία. Ανεξέλεγκτες βιομηχανικές και τεχνολογικές δραστηριότητες μόλυναν επικίνδυνα το περιβάλλον το οποίο εκδικείται με νοσηρότητα: αυτοάνοσα, καρκίνοι, άσθματα, ενώ η εκλέπτυνση του όζοντος πολλαπλασίασε τους καρκίνους του δέρματος. Μόνο μεταξύ 1980-2000 ταυτοποιήθηκαν 29 νέα βακτήρια και ιοί.
Τυπικά, τα δημόσια αγαθά (ΔΑ) χωρίζονται σε εθνικά και παγκόσμια (ΠΔΑ). Οικονομικά ταυτοποιούνται βάσει δύο ιδιοτήτων: «μη-αποκλειστικότητα» (non-excludability) και «μη-ανταγωνιστικότητα» (non-rivalry). Η πρώτη δηλώνει πως τα δημόσια αγαθά είναι, φύσει, προσιτά σε όλους ανεξαιρέτως, άρα δεν είναι εμπορεύσιμα. Η δεύτερη σηματοδοτεί πως το ότι κάποιοι καταναλώνουν ένα ΔΑ, ουδόλως το στερεί από τους υπόλοιπους χρήστες, αφού τα «αμιγή ΔΑ» είναι οικουμενικά, προσιτά και αδιαίρετα. Συνάγουμε αντιστρόφως πως άπαξ και κάποιοι συμβεί να στερηθούν τα ΠΔΑ, βαθμιαία θα τα στερηθούν περισσότεροι, αν όχι όλοι. Σημειωτέον δε πως κανένας δεν μπορεί να σώσει τα παγκόσμια δημόσια αγαθά μόνος του, όταν διακυβεύονται. Δυστυχώς, για τη δημόσια υγεία και την κλιματική ισορροπία αυτό είναι ανέφικτο ακόμη και από μεμονωμένα ισχυρά κράτη. Πολιτικά αυτό συνεπάγεται πως είμαστε αναγκασμένοι να συνεργαζόμαστε πλανητικά επειγόντως και επιτυχώς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
