1Ο δικαστής ασκεί ένα λειτούργημα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως το υψηλότερο λειτούργημα στην κοινωνία. Από τη δικαστική κρίση εξαρτώνται πολύτιμα αγαθά των πολιτών. Και η κρίση του δικαστή για αυτά, όταν γίνεται αμετάκλητη, θα είναι η τελειωτική. Αλλη εξουσία δεν θα μιλήσει δεσμευτικά πάνω στο ζήτημα που κρίθηκε. Οι δικαστές μιλούν ακόμη και μετά τον νομοθέτη, αφού εξετάζουν και τη συνταγματικότητα των νόμων, και η σχετική κρίση τους εκτοπίζει τη νομοθετική. Είναι δε οι στυλοβάτες του κράτους δικαίου. Αλλά και από την πλευρά του ο δικαστής πρέπει να έχει επίγνωση του μεγέθους της εξουσίας του. Και όταν αποφαίνεται, κανένας άλλος δεν ευθύνεται για την απόφασή του. Μόνος του φέρει την ευθύνη, μόνος με τη συνείδησή του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
