Των Αντέλ Νάι και Τζένιφερ Κλαρκ
Το παρελθόν δεν είναι ερμητικά κλεισμένο σε μια σφραγισμένη κάψουλα μακριά από το παρόν ή το μέλλον. Το παρελθόν είναι πανταχού παρόν και διαχέεται μέσα από τις ρωγμές του χρόνου στη μνήμη και την ιστορία, τον χώρο και την υλική κουλτούρα, τα γεγονότα και τις εκδηλώσεις μνήμης τους, τις ερμηνείες που ευνοούμε σε σχέση με εκείνες που αγνοούμε. Είναι η δουλειά μας ως ιστορικών να επιστρέφουμε στο παρελθόν και να ταυτοποιούμε τις διασυνδέσεις που μας επιτρέπουν να εξηγήσουμε τα όσα συνέβησαν τότε όπως και να κατανοούμε όσα συμβαίνουν τώρα. Οι ιστορικοί που νοηματοδοτούν το παρελθόν οφείλουν επίσης να κάνουν αυτό το νόημα κατανοητό μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας για τους μαθητές που ζουν στον σημερινό κόσμο και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του σήμερα. Η διδασκαλία δεν θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως βάρος υπεράνω του ακαδημαϊκού καθήκοντος, αλλά μάλλον ως ζωντανή ευκαιρία να κάνουμε την ιστορία που γράφουμε και το παρελθόν που μελετάμε απτό για όλους, ιδιαίτερα για τους νέους που ξεκινούν να βρουν τον δρόμο τους στον κόσμο. Στην πραγματικότητα, η διασύνδεση μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος δεν χρειάζεται παρά να σκιαγραφηθεί για να δούμε με σαφήνεια ότι όλοι ζούμε στο ίδιο συνεχές και σε αλληλεξάρτηση μεταξύ μας. Πιο σημαντικό ακόμη είναι να θέσουμε το ερώτημα αν η αναζήτηση της διασύνδεσης με το σήμερα αρκεί, με την ίδια έννοια που η ειρήνη είναι κάτι παραπάνω από την απουσία πολέμου. Ισως δεν είναι αρκετό η διδασκαλία μας να μένει στη διασύνδεση και την επικαιρότητα, αλλά να πρέπει να λειτουργεί ως σαφής, θετική ώθηση για κοινωνική δικαιοσύνη, ενσυναίσθηση και διαπολιτισμική κατανόηση στις ζωές των μαθητών μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
