Επισκέφθηκα πρώτη φορά την Ελλάδα το 1959. Το φέρι μποτ από το Μπρίντιζι έφτασε στην Κέρκυρα στο απαλό φως του πρωινού. Εκεί, στην αποβάθρα, πρωτάκουσα να μιλούν ελληνικά και αμέσως κατάλαβα ότι ήθελα να τα μάθω – όπως μερικοί που με το που ακούν ένα μουσικό όργανο γνωρίζουν αμέσως ότι πρέπει να μάθουν να το παίζουν.
Είχα διδαχτεί αρχαία ελληνικά στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, έτσι γνώριζα το ελληνικό αλφάβητο. Πέραν αυτού, τα αρχαία ελληνικά δεν βοήθησαν και πολύ. Ευτυχώς τα αγγλικά ομιλούνταν ευρέως. Θυμάμαι από εκείνη την πρώτη επίσκεψη έναν φούρνο στη Θήβα, όπου διάλεξα μια φραντζόλα και ρώτησα το κοριτσάκι στο ταμείο πόσες δραχμές κοστίζει. Απάντησε υπερήφανη στα αγγλικά «δύο και τριάντα», έχοντας μπερδέψει την ώρα 2.30 με τις δυόμισι δραχμές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
