Στον σημερινό κόσμο η δημαγωγία, η λογική των εύκολων λύσεων, στρέφεται κυρίως προς τα δεξιά, προς την περιοχή ενός ευέλικτου, αφομοιωτικού και απρόβλεπτου συντηρητισμού. Η νέα Δεξιά δεν πρωτοτυπεί τόσο με καινούργιες ιδέες όσο με την ελεύθερη ενσωμάτωση στοιχείων από όλες τις άλλες παραδόσεις και «ατζέντες». Για παράδειγμα, ο Μπόρις Τζόνσον μίλησε τη ριζοσπαστική γλώσσα της αληθινής λαϊκής κυριαρχίας και, παρά το ότι επέμεινε εμφατικά στο μήνυμα του Brexit, μετατόπισε το Συντηρητικό Κόμμα προς μια ορισμένη λαϊκότητα και πληβειακότητα – ξένη, εν πάση περιπτώσει, προς το πνεύμα των αποφοίτων του Ιτον και της αριστοκρατικής ελίτ με τις οποίες συνδέουμε στερεοτυπικά τους Τόρις.
Από την άλλη πλευρά της Μάγχης, η Μαρίν Λεπέν έχει ανοίξει τον χώρο της στα οικολογικά ζητήματα, ανατρέποντας μια παράδοση δεκαετιών που είχε για αιχμή της έναν εθνικό παραγωγισμό και την κουλτούρα του κυνηγού και του τζιπ 4Χ4 σε αντιπαράθεση με τις «εκθηλυσμένες» αξίες του οικολογικού κινήματος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
