Η Annu Bradford στο πολυσυζητημένο βιβλίο της «The Brussels Effect, How the European Union Rules the World» (Oxford University Press) λέει ότι το «Brussels Effect» αναφέρεται «στη μονομερή εξουσία που έχει η ΕΕ να ρυθμίζει τις παγκόσμιες αγορές. Χωρίς την ανάγκη προσφυγής σε διεθνείς οργανισμούς ή σε συνεργασίες με μεγάλα έθνη, η ΕΕ έχει την ικανότητα να θεσπίζει ρυθμίσεις που διαμορφώνουν το παγκόσμιο επιχειρηματικό περιβάλλον στη λογική του «ξεχωριστού εξευρωπαϊσμού». Ετσι «η ΕΕ είναι μια επιδραστική υπερδύναμη που διαμορφώνει τον κόσμο κατ’ εικόνα και ομοίωσή της».
Η επίδραση όμως του «Brussels Effect» ως εξευρωπαϊσμού είναι πολύ πιο ισχυρή στην περίπτωση των κρατών-μελών της Ενωσης αλλά και στην άμεση περιφέρειά της μέσω της διαδικασίας της διεύρυνσης. Ο εκσυγχρονισμός της Ελλάδας είναι εξόχως χαρακτηριστικός. Ο εκσυγχρονισμός της χώρας συντελέστηκε κυρίως ως αποτέλεσμα του «Brussels Effect». Τα τέσσερα διακριτά κύματα εκσυγχρονισμού στη μεταπολιτευτική Ελλάδα είχαν ως αφετηρία το «Brussels Effect». Ηταν εν πολλοίς εισαγόμενος εκσυγχρονισμός/εξευρωπαϊσμός, αλλά με όλους τους περιορισμούς που έχουν επισημανθεί στη σχετική βιβλιογραφία (βλέπε, μεταξύ άλλων, K. Featherstone, D. Papadimitriou, «The Limits of Europeanization», London, Palgrave, 2008). Ειδικότερα:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
