Στο τελευταίο βιβλίο που άφησε πίσω του, με αδημοσίευτα κείμενα που εκδόθηκαν μονάχα μετά τον θάνατό του σε τροχαίο δυστύχημα στην κομητεία του Νόρφολκ, ο γερμανός συγγραφέας Β. Γκ. Ζέμπαλντ ασχολείται, μεταξύ άλλων, με την Κορσική. Πλέκει, όπως πάντα, τις περιηγήσεις του με πληροφορίες ιστορικές και γεωγραφικές, αρχειακές γνώσεις και μνήμες που δημιουργούν μια απόκοσμη, μεταφυσική ατμόσφαιρα που ενώνει το τώρα της αφήγησης με κάτι αιώνιο και ίσως εξωπραγματικό.
Στο ομώνυμο διήγημα, «Campo Santo», βρίσκεται, λέει, κάπου πάνω από τον κόλπο της Φικατζόλα, και κατεβαίνει έναν φιδωτό δρόμο για να κάνει μπάνιο στη θάλασσα. Κι ενώ είναι περιτριγυρισμένος από το θεραπευτικό ασημί και μπλε της Μεσογείου, ο κόσμος ξαφνικά στραβώνει, του έρχεται πολύ δύσκολο να επιστρέψει στην ακτή, νιώθει ότι κολυμπάει ανηφορίζοντας, καταφέρνει να ξαναβγεί εν πολλοίς στη στεριά και παίρνει τον δύσβατο δρόμο της επιστροφής στο ορεινό χωριό, στην είσοδο του οποίου βρίσκει ένα κοιμητήρι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
