Δεν βλέπω να γίνονται τολμηρές κινήσεις στη σκληρά δοκιμασθείσα Παιδεία μας κατά την προηγηθείσα διακυβέρνηση τής χώρας. Η άρση τού ασύλου και η σημαία στους αρίστους καθώς και η ενίσχυση τής λήψης αποφάσεων από τα ίδια τα Πανεπιστήμια ήταν γενναίες, σωστές και αποδεκτές πολιτικές ενέργειες, αλλά μέχρι εκεί.
Ουσιαστικές, τολμηρές, αναπτυξιακές παρεμβάσεις για ενίσχυση τής Παιδείας μας δεν έχουν φανεί στις πρώτες 100 ημέρες τής Κυβέρνησης. Αναφέρομαι, βεβαίως, σε αποφάσεις που θα οδηγούσαν σε λύσεις αντίστοιχης γενναιότητας με τις τολμηρές αποφάσεις στον χώρο τής Οικονομίας! Σημαίνει αυτό υποτίμηση από την Κυβέρνηση τής προτεραιότητας τής Παιδείας και τής άμεσης ανάγκης για μια συνειδητή, οργανωμένη και συστηματική αναβάθμιση τής Εκπαίδευσης; Αν συμβαίνει αυτό, πρόκειται για μεγάλο έως μοιραίο λάθος! Λάθος που θα έπρεπε να το αποφύγει η Κυβέρνηση – προσπαθώντας ίσως να μην υπάρξουν προς το παρόν ενδεχόμενες αντιδράσεις που θα παρεμπόδιζαν τον γενικότερο σχεδιασμό. Κατανοητό, αλλά με κίνδυνο να μη γίνει τίποτε άμεσο, σημαντικό και ουσιαστικό στην Παιδεία. Ξεκαθαρίζω δε αμέσως ότι δεν κρίνεται εδώ η αναντίρρητη ικανότητα και αποφασιστικότητα τής Υπουργού Παιδείας αλλά η γενικότερη κυβερνητική πολιτική στο κρίσιμο αυτό θέμα. Και δεν αγνοώ, βεβαίως, και τα προβλήματα λειτουργίας στην αρχή τού σχολικού έτους (πλήρωση κενών των εκπαιδευτικών, έγκαιρη διανομή βιβλίων κ.λπ.). Παρά ταύτα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
