Στα χρόνια της εφηβείας και στα μετέπειτα φοιτητικά είχαμε φτιάξει κι εμείς τους μπαμπούλες μας. Λέξεις- κόκκινο πανί που συγκροτούσαν την τελευταία γραμμή άμυνάς μας, πέραν της οποίας η προσπάθεια υποχώρησής μας ήταν αιτία πολέμου. Καπιταλισμός και ιμπεριαλισμός ήταν οι κύριες. Ακολουθούσαν η αστική δημοκρατία και ο φιλελευθερισμός. Από την κριτική στον καπιταλισμό και στον ιμπεριαλισμό ελάχιστα θα έπαιρνα πίσω ακόμη και τώρα. Είναι υπόλογοι σταθερά για μια σειρά από σοβαρά εγκλήματα, σε πολλές γωνιές του πλανήτη, και για την κολακεία και το σπεκουλάρισμα των πιο ταπεινών, σκοτεινών και οπισθοδρομικών ενστίκτων του ανθρώπου.
Η αστική δημοκρατία και ο φιλελευθερισμός από την άλλη, παρά το γεγονός πως θεωρούνται πυλώνες και του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, προσπάθησαν να θέσουν κάποιους κανόνες, να υπερασπιστούν τον άνθρωπο και την ελευθερία, στον βαθμό που τους επέτρεπε η θεωρία. Η Γαλλική Επανάσταση και ο Διαφωτισμός εξήγγειλαν πράγματα που δεν προμήνυαν την τόσο μεγάλη διαστρέβλωση και τον κακοφορμισμένο ανθρωπισμό των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών. Παρ’ όλα αυτά έχουν πετύχει νίκες που τολμώ να πω πως είναι όλων μας. Ο μηδενισμός και η μικροψυχία δεν βοηθάνε στην κριτική μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
