Συχνά όταν μιλάμε για την κλιματική αλλαγή αναφερόμαστε στο δυσοίωνο μέλλον. Για τη ρύπανση που προκαλείται από τα απόβλητα, η καταστροφική ανθρώπινη παρέμβαση έχει ήδη γίνει αντιληπτή σε κάθε γωνιά του πλανήτη: στον Ειρηνικό Ωκεανό πλέουν τεχνητά «νησιά» από σκουπίδια, ενώ ποσότητες μικροπλαστικών εντοπίζονται ακόμα και σε μέρη που δεν πάει ο νους, από τους πάγους της Ανταρκτικής μέχρι τον ανθρώπινο πλακούντα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση «Circularity Gap Report» (2022), το 70% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως συνδέεται με τη διαχείριση και τη χρήση των φυσικών πόρων και των υλικών, από το στάδιο της εξόρυξης και της μεταφοράς μέχρι την επεξεργασία, τη χρήση και την τελική απόρριψη.
Είναι σαφές πλέον ότι δεν είναι αρκετό να στοχεύουμε αποκλειστικά στη βελτίωση της διαχείρισης των αποβλήτων και στην αύξηση των ποσοστών ανακύκλωσης. Αυτό έγινε για δεκαετίες χωρίς μεγάλη επιτυχία, όχι μόνο σε εθνικό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Το επίκεντρο πια όλων των προσπαθειών είναι η εφαρμογή του μοντέλου της Κυκλικής Οικονομίας, με βασικούς άξονες την πρόληψη παραγωγής αποβλήτων και τη διεύρυνση του κύκλου ζωής των προϊόντων μέσα από την επισκευή, την αναβάθμιση, την επανάχρηση ή και την ανακατασκευή. Ετσι εξοικονομούνται φυσικοί πόροι αλλά και η ενέργεια που καταναλώνουν η εξόρυξη και η επεξεργασία τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
