Η επανάσταση του 1821 υπήρξε η αφετηρία για τη δημιουργία της σύγχρονης Ελλάδος. Για να πετύχει, όμως, η χώρα μας τη σημερινή της ολοκλήρωση συνέβαλαν με τη δράση και τη συνεισφορά τους εμπνευσμένοι πολιτικοί άνδρες. Οι τέσσερις (κατά χρονολογική σειρά) εμβληματικότερες προσωπικότητες από αυτούς ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Και οι τέσσερις αυτοί χαρισματικοί ηγέτες, κατά τον ορισμό του Μαξ Βέμπερ, είχαν κάποια κοινά χαρακτηριστικά που τους βοήθησαν να οδηγήσουν την πατρίδα στη μεταμόρφωσή της.
Το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι διέθεταν οξύ διπλωματικό ταλέντο. Και στην περίπτωση της «μικρής» Ελλάδας ο χειρισμός της διπλωματίας αποδεικνύεται ιστορικά κομβικό στοιχείο για την πρόοδο της χώρας. Ο Καποδίστριας χρησιμοποίησε ευφυή διπλωματική στρατηγική για να ισορροπήσει τις σχέσεις των Ρώσων και με τους Ευρωπαίους προς όφελος της Ελλάδος. Ο Χαρίλαος Τρικούπης κατόρθωσε, με τη βοήθεια και του Γλάδστωνα, να αναστρέψει τους επαχθείς όρους που είχαν υπογράψει οι Μεγάλες Δυνάμεις για τα Ιόνια νησιά μας και κατόρθωσε να περιορίσει την ουδετερότητα μόνο στην Κέρκυρα και τους Παξούς. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατάφερε να διπλασιάσει την Ελλάδα στους Βαλκανικούς Πολέμους και να πετύχει τη σύναψη της Συνθήκης των Σεβρών που κατέστησε την Ελλάδα μεγάλη αλλά και, αργότερα, τη Συνθήκη της Λωζάννης, παρ’ όλο που η χώρα μας ήταν η ηττημένη του πολέμου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τέλος, με τη διπλωματική του δεινότητα και το βάρος της προσωπικότητάς του, κατέστησε την Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
