Από ρεκόρ σε ρεκόρ
Καίγεται ακόμα το δάσος της Δαδιάς – επί 15 ημέρες, αν δεν έχω χάσει τον λογαριασμό. 850.000 στρέμματα στάχτη στον Εβρο, η μεγαλύτερη φωτιά στην Ενωση από το 2000 που υπάρχουν στοιχεία, ανακοινώθηκε επισήμως.
Εχουμε το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν και ως προς το ΑΕΠ χρέος στην Ενωση, η καρβουνιασμένη έκταση όμως είναι σε απόλυτους αριθμούς. Σαν άλμα του Τεντόγλου, σαν καλάθια του Παναθηναϊκού στο ευρωμπάσκετ. Μιζέριες και μεγαλεία.
l Λύση; Η δοκιμασμένη για την αποτελεσματικότητά της «πολιτική Τσιάρα»: ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε βαρύτερες ποινές, μεγαλύτερα πρόστιμα, φυλακίσεις ακόμα και για εξ αμελείας πυρκαγιές. Θα λειτουργήσουν πυροσβεστικά; Μπα, θα συλλαμβάνεται αμέσως «ο τρελός του χωριού» ή ο πρώτος περαστικός αλλογενής, δήμαρχοι και περιφερειάρχες θα απαλλάσσονται πάσης ευθύνης για την ολιγωρία τους, υπουργοί και πλάκα τα γαλόνια υπεύθυνοι θα νίβονται στην κρήνη της «κλιματικής κρίσης» και θα απολαμβάνουν άσπιλοι τα προνόμια των αξιωμάτων τους.
l Υπάρχει νόμος περί «ευθύνης δημάρχων-περιφερειαρχών» ή έχουν ακαταδίωκτο ασφαλέστερο και από αυτό των υπουργών; Τι έγιναν τα 150 εκατομμύρια που διατέθηκαν στους δήμους για την πρόληψη; Χρησιμοποιήθηκαν; «Υπάρχουν δήμοι οι οποίοι δεν πράττουν το αυτονόητο» είπε ο Πρωθυπουργός. Αν μάθουμε ποτέ ποιοι είναι, σίγουρα θα γίνει μετά τις εκλογές. Τέτοια πράγματα δεν λέγονται τέτοια ώρα.
Αδικα λοιπόν τα βάλαμε με τον Κώστα Καραμανλή τον Μικρό έως Ελάχιστο το 2007 – υπάρχουν και χειρότερα. Ο αρμόδιος υπουργός Βασίλειος Κικίλιας ξεπέρασε το ρεκόρ του τότε αρμόδιου Προκόπη Παυλόπουλου. Η Προεδρία της Δημοκρατίας τού πέφτει μικρή για ανταμοιβή, καιρός να επαναφέρουμε τη βασιλεία.
Αναρωτιέμαι μετά φόβου μήπως η κυβέρνηση ετοιμάζει κάποιο νέο ρεκόρ και περί τα δημοσιονομικά και εμείς δεν έχουμε πάρει ακόμη είδηση.
Σιωπηρά δροσερά δάση
l Ευτυχώς, οι νεκροί είναι λιγότεροι: 50 στην Ηλεία τότε, «μόνο» 17 μετανάστες στη Δαδιά. Απανθρακωμένοι, δεν θα μάθουμε, δεν θα μάθει ποτέ κανείς ποιοι ήσαν. Οπως και κανείς δεν θα μάθει ποιοι ήσαν οι 750 που χάθηκαν τον Ιούνιο στα βάθη του ήμερου Ιονίου. Δεν μιλά η θάλασσα.
l Ηθελα να γράψω «ύμνο στις κοντούλες», ημερολόγιό μου· τον θερινό ύμνο τον αντίστοιχο προς τον χειμερινό «ύμνο στα μελομακάρονα». Δεν λέω, καλά και τα ροδάκινα, σπουδαία τα καρπούζια και πεπόνια, αλλά σαν το αχλάδι την κοντούλα άλλο φρούτο δεν είναι – όταν είναι γνήσια, όχι κάτι απομιμήσεις που έχουν μόνο το σχήμα και τίποτα από τη γλύκα, τους χυμούς, την ευωδιά της κοντούλας. Αν δεν υπήρχε το «μωρή κοντούλα λεμονιά», θα έγραφα τραγούδι εγώ ο άμουσος για την «κοντούλα αχλαδιά».
l Και για τα δάση από ποσειδωνίες που λικνίζονται στον βυθό της Καυκαλίδας ήθελα να γράψω. Επαιρνα όμως κάθε Κυριακή «Το Βήμα» και είχε μια σελίδα από όπου η δεσποινίς Ειρήνη Σαμπατακάκη δημοσίευε φωτογραφίες της και έστελνε όλες τις ειδήσεις σε συνονόματό μου γραμμένες με έξυπνο και όμορφο τρόπο.
Επειδή ειδήσεις – εξ ορισμού – υπάρχουν μόνο κακές, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να γράφονται με έξυπνο και όμορφο τρόπο: παρασύρεσαι, διαβάζεις και μαθαίνεις όλα τα κακά της οικουμένης. Πρέπει να καταργηθούν οι έξυπνες και καλογραμμένες στήλες από τις εφημερίδες.
l «Μήπως να αντικαταστήσουμε τα πευκοδάση με δάση από ποσειδωνίες;» αναρωτιόμουν στις καταδύσεις μου. Και μόλις έβλεπα την Καρέτα-καρέτα φαροφύλακα να έρχεται να βοσκήσει ανάμεσά τους, έλεγα «ναι, έτσι πρέπει να γίνει». Οταν κολυμπάς με μάσκα δροσερός μέσα στο νερό αντικρίζοντας ψάρια, χελώνες, αχηβάδες, φύκια, ποσειδωνίες, αχινούς, πεταλίδες να ζουν ήμερα χωρίς να ξέρουν ή να θέλουν να μάθουν τι γίνεται στη στεριά, τότε νιώθεις πως ο πλανήτης δεν κινδυνεύει από τίποτα, η ζωή είναι εκεί και θάλλει.
Οι άνθρωποι βασανιζόμαστε από την απληστία μας και την ηλιθιότητά μας.
l Φρούτα και η σιωπηλή δροσερή πολυκύμαντη ζωή της θάλασσας. Τι άλλο θέλεις για καλοκαίρι; Α, ναι: μπαρ και ξενύχτια. Τον χειμώνα στην πολύβουη Αθήνα αυτά.
Αμφιθέατρα και Instagram
Οι συριζαίοι ψυχαναλυτές του αριστερού υποσυνείδητου έστησαν στο ντιβάνι τον νεολαμπή αστέρα Στέφανο Κασσελάκη: «όχι στους πολιτικούς του Instagram». Ναι λοιπόν στους πολιτικούς του αμφιθεάτρου, του φοιτητικού συνδικαλισμού και του «κομματικού σωλήνα»;
Η πολιτική επικοινωνία άλλαξε. Και όσο έχουμε δημοκρατία, η πολιτική επικοινωνία είναι εργαλείο απαραίτητο, ας το καταλάβουν τα ορφανά του Λένιν και του Μάο.
l Κοίτα να δεις: υπάρχει «Οσιος Στέφανος ο νεολαμπής» στο ορθόδοξο εορτολόγιο! Τιμάται στις 9 Δεκεμβρίου. Βυζαντινός, εικονολάτρης, τον αγιοποίησαν οι νικητές. Ητοι, η εικόνα του θα παίξει ρόλο. Gay δίπλα στον καταθλιπτικό ματσό μυστακοφόρο Παύλο Πολάκη που τον στηρίζει, το δίδυμο θα είναι ό,τι το πολυσυλλεκτικότερο στην εποχή του LGBTIQA+.
Και αν προσέξεις λίγο παραπάνω, μοιάζει του Αλέξη Τσίπρα στα νιάτα του. Αν δεν μοιάζανε άλλωστε, δεν θα είχανε συμπεθεριάσει.
l Είχαμε και μια αποικία οι Λεχαινίτες, εκεί στη Λαχάινα της Χαβάης, πάει και αυτή, κάρβουνο έγινε. Μόνοι και έρημοι στον κόσμο μείναμε.
Και τις προάλλες που είχε υποδεχθεί τον Ναρέντρα Μόντι της Ινδίας καμιά αναφορά στον συμπατριώτη μας Πύρρωνα τον Ηλείο που βρέθηκε στην Ινδία την εποχή του Μεγαλέξανδρου. Συναντήθηκε με τους εκεί «γυμνοσοφιστές», γύρισε Σκεπτικός, κήρυξε την αταραξία και την «εποχή». Εφεκτικός ονομάστηκε, ήτοι διστακτικός, επιφυλακτικός – ο «πυρρωνισμός» διέπρεψε επί αιώνες, ώσπου ήρθε ο χριστιανισμός και κατάργησε όλες τις ανόητες συζητήσεις των φιλοσόφων.
l Εκείνο που με συναρπάζει με τους χριστιανούς/ές που κάνουν ουρές για να αποφύγουν τις νέες ταυτότητες είναι ότι θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο σπουδαίους ώστε φοβούνται ότι θα τους παρακολουθούν – η ΕΥΠ, η CIA, ο Αντίχριστος, ο Εξαποδώ του 666.
l Α, θυμήθηκα και άλλες πρωτιές μας: η μόνη χώρα στην Ευρώπη στην οποία έγινε εμφύλιος πόλεμος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η μόνη στην οποία έγινε δικτατορία, η μόνη που οργάνωσε «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα» που κατέληξε σε στρατιωτική ήττα και διχοτόμηση της Κύπρου, η μόνη που χρεοκόπησε.
Με πιάνει αγωνία όταν σκέφτομαι ότι μπορεί κάποια στιγμή να ξεφύγουμε από την πορεία που έχουμε και πάψουμε να είμαστε από τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας».
l Εντάξει, όχι άλλη γκρίνια και παράπονα, να μη γρουσουζέψουμε τη νέα χρονιά που αρχίζει – καλή χρονιά να έχουμε, ημερολόγιό μου!
Αλληλογραφία
Σπεύδουν να ανανεώσουν ταυτότητες που, ούτως ή άλλως, θα αλλάξουν το 2026 υποχρεωτικά, ενώ διαθέτουν διαβατήρια και τραπεζικές κάρτες τσιπαρισμένες, καθώς και κινητά – συχνά μάλιστα – τελευταίας τεχνολογίας…
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ
Παλιά λέγαμε με βεβαιότητα: «Αύγουστε καλέ μου μήνα, να ’σουν δυο φορές τον χρόνο». Τώρα πια, λέμε με ακόμα περισσότερη βεβαιότητα: «Αύγουστε άθλιε μήνα, να ’σουν κάθε δύο χρόνια». Μας έφαγαν οι βεβαιότητες σ’ αυτόν τον τόπο.
ΒΑSILLYΣ – ΠΑΤΡΑ
Πώς τα καταφέραμε, η φωτιά που μας έδωσε ο Προμηθέας για να δημιουργήσουμε πολιτισμό, τελικά να μας κάψει; Ας γίνουμε τουλάχιστον Επιμηθείς, που σκέφτονται μετά τα όσα έκαναν και κάηκαν.
ΠΟΛΙΤΗΣ Χ
…Αποχαιρέτησες προ της επετείου αποκαταστάσεως ως δημοκρατικό σημείο αναφοράς … έκτοτε η χώρα εξαϋλώνεται … αναρωτιέμαι με ποια φάση της ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας θα συμπέσει η άφιξή σου… ελπίζω όχι λίγο πριν τον Αλάριχο…
ΠΕΤΡΟΣ ΤΣ., ΕΞ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΟΡΜΩΜΕΝΟΣ
Ανδρουλάκης: «Η μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, η Κοίμηση της Θεοτόκου, μας γεμίζει ελπίδα και δύναμη». Οταν είσαι στα 40 σου, καλό είναι να μη μιμείσαι τον Ανδρέα στα 70 του υπό την καθοδήγηση της Δήμητρας Λιάνη.
Γ.Κ., ΚΥΜΗ
Προς τους συναδέλφους Επιστολογράφους: Εντάξει, πρώτη φορά είδαμε «Γράμμα στον Διόδωρο» που δεν έφθασε μέσω του Γραμματοκιβωτίου – αλλά δεν είμαστε και για τον ΟΑΕΔ, επειδή εκείνα ήσαν τόσο πετυχημένα κατά τη γραφή και τις φωτογραφίες! Μια φορά τον χρόνο θα το απολαμβάνουν οι αναγνώστες, τέλος οι τετραετίες.
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΠΡΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ
Στο προσκήνιο και πάλι οι «ψεκασμένοι» για τις νέες ταυτότητες, τον «Αντίχριστο» και το καταραμένο 666, το νούμερο με το οποίο ασχολούνται κάποια νούμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
Μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω, από τον Στέφανο και τον Στέφανο ποιον να διαλέξω;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
