Ανθρωπιστική ηθική ή οικονομική ηθική;

Σπάνια εκφράζομαι με δημόσιο λόγο στον Tύπο και συνήθως μόνο με την ευκαιρία κάποιας συνέντευξης για κάτι που θεωρώ σημαντικό για την κοινωνία μας. Ομως, αυτή η πρωτόγνωρη για την ανθρωπότητα περίοδος της πανδημίας με ώθησε σε κάποιες σκέψεις. Το έναυσμα μου το έδωσαν δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο «Βήμα» και αφορούσαν την υποστήριξη δύο αντίθετων φιλοσοφικών προσεγγίσεων της αντιμετώπισης της πανδημίας, που ακολούθησαν οι σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η μία προσέγγιση υπέρ του εμπειρικού κριτηρίου «να σώζεις ανθρώπινες ζωές» εκφράστηκε από τον ομότιμο καθηγητή του ΕΜΠ Θεοδόση Π. Τάσιο, έναν Αριστοτελικό σοφό της εποχής μας, με τίτλο «Ηθοκορονιικά: Η ανθρώπινη ζωή ως υπέρτατη αξία» (5 Απριλίου 2020). Η δεύτερη προσέγγιση υπέρ του κριτηρίου «της αξιοπρέπειας ενός καλού θανάτου» με στόχο τη σωτηρία της οικονομικής δραστηριότητας της κοινωνίας, που είχε τίτλο «Ανθρωποι, αριθμοί και ηθική υπεροχή» (19 Απριλίου 2020), ήταν των καθηγητών Αναστάση Περάκη και Νίκου Ψαρρού (σε πανεπιστήμια της Ολλανδίας και της Γερμανίας αντίστοιχα), οι οποίοι εκφράστηκαν ως σύγχρονοι Στωικοί στοχαστές. Το φιλοσοφικό δίλημμα, που νηφάλια αναλύουν οι προαναφερθέντες συνάδελφοι καθηγητές, είναι στην απλοποιημένη του μορφή: ανθρώπινη ζωή ή κοινωνικοοικονομική αξία του ανθρώπου;