Η πρόσφατη δημόσια σύγκρουση του επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού καθηγητή Ιωάννη Λιανού με τον καθ’ ύλη αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης κ. Αδ. Γεωργιάδη είναι τόσο πρωτοφανής όσο και εξαιρετικά σημαντική και για τον λόγο αυτόν αξίζει σχολιασμού. Ο πρώτος ενημέρωσε γραπτώς και εγκαίρως τα μέλη της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής ότι έχει συγκεκριμένες επιφυλάξεις για την προτεινόμενη από την κυβέρνηση για τη θέση αντιπροέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού την οποία γνωρίζει ως υφισταμένη του για πάνω από δύο χρόνια. Στην τρισέλιδη επιστολή του εξηγεί λεπτομερώς το γιατί. Ο αρμόδιος υπουργός απάντησε λέγοντας ότι πρόκειται για «απαράδεκτη και αντιθεσμική» συμπεριφορά και επικαλέστηκε το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν υποχρεώνεται από τη σχετική νομοθεσία να έχει τη σύμφωνη γνώμη του επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού για τη συγκεκριμένη θέση.
Ακόμα και σύντομη αναδρομή στη σχετική επιστημονική βιβλιογραφία θα έπειθε οποιονδήποτε ότι ο καθ. Ι. Λιανός με αυτή την πράξη του είναι απόλυτα συνεπής με τη λογική τέτοιων θεσμικών οργάνων που μεταξύ των ειδικών είναι γνωστά ως «μη πλειοψηφικοί θεσμοί» και δεν είναι ελληνική εφεύρεση. Τι αναφέρει η σχετική βιβλιογραφία; Τέτοια όργανα χρειάζονται στις δημοκρατικές πολιτείες προκειμένου η έννοια του κοινού καλού να μην επαφίεται μόνο στις βουλήσεις και ικανότητες της πλειοψηφίας. Αναθέτοντας βασικές αρμοδιότητες σε τέτοιους θεσμούς, ο νομοθέτης στοχεύει στην κατά το δυνατόν μεγαλύτερη αποκοπή της άσκησής τους από τις ανάγκες του πολιτικού κύκλου, δηλ. τις ανάγκες των κυβερνώντων να κερδίσουν στις επόμενες εκλογές. Οσο αυτές οι αρμοδιότητες ασκούνται από όργανα που ελέγχονται άμεσα από όσους χρειάζονται την ψήφο του πολίτη, η άσκησή τους είναι εξαιρετικά πιθανό να γίνεται με γνώμονα το κομματικώς (ή ατομικώς) επωφελές, και όχι το συμφέρον της κοινωνίας εν ευρεία εννοία. Κλασικό τέτοιο παράδειγμα στην Ελλάδα είναι η συλλογή φόρων. Η φορολογική διοίκηση είχε αποτύχει πλήρως – και λόγω του σφιχτού εναγκαλισμού της από το πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα τον εκάστοτε υπουργό – και αυτή είναι μια από τις βασικότερες αιτίες που οδήγησαν στην πρόσφατη επώδυνη κρίση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
