Ηδιαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης έφθασε πλέον στο τέλος της. Πρόκειται για μία ακόμη συνταγματική αναθεώρηση που ξεκίνησε με υψηλές προσδοκίες και μεγαλεπήβολες διακηρύξεις (κυρίως από πλευράς της προηγούμενης κυβερνητικής πλειοψηφίας), για να προσγειωθεί όμως και αυτή στο σκληρό έδαφος της πολιτικής πραγματικότητας. Η αναθεώρηση θα περιοριστεί τελικά σε κάποιες παρεμβάσεις χαμηλής εντάσεως. Μερικές από αυτές μπορεί να μην είναι αμελητέες, δεν συνιστούν ωστόσο τομές μείζονος σημασίας.
Εν πρώτοις, η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) αποσυνδέεται πλέον από τη διάλυση της Βουλής. Στην επιλογή αυτή συνέτεινε προεχόντως η νωπή μνήμη από την καιροσκοπική εκμετάλλευση της προεδρικής εκλογής τον Δεκέμβριο του 2014 από την τότε (και νυν) αξιωματική αντιπολίτευση. Η διαφύλαξη της κυβερνητικής σταθερότητας κρίθηκε (και ορθώς) υπέρτερη της προσφυγής στην κάλπη με αφορμή την επιλογή ενός ΠτΔ αποψιλωμένου από ουσιαστικές αρμοδιότητες. Στο μέλλον, πάντως, μάλλον θα ξαναπροβληματιστούμε για τον ρόλο και τις αρμοδιότητες του ΠτΔ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
