Στην αποκαλυψιακή φιλολογία περί Τρίτου Παγκοσμίου, η «σπίθα» που ανάβει στη Μέση Ανατολή ή στον Περσικό Κόλπο παίζει, εδώ και χρόνια, σημαντικό ρόλο. Η σχετική βιβλιογραφία μεγαλώνει, μα ακόμα περισσότερο η συναφής φιλμογραφία και ο χειρισμός του θέματος από την ποπ κουλτούρα. Αυτή η τελευταία, ως γνωστόν, λατρεύει τις καταστροφές και προαναγγέλλει τις κρίσεις, αρκεί να έχει δει κανείς τη σειρά «Homeland» ή μια άλλη που παίζεται αυτόν τον καιρό με τον τίτλο «Μεσσίας» («Messiah»).
Αποκάλυψη, μεσσιανισμοί και κυρίως πρόγνωση του χειρότερου σεναρίου έχουν λοιπόν την τιμητική τους και πώς να μην την έχουν με κρατικές δολοφονίες, πυραύλους και απειλές. Υπάρχει, φυσικά, και το αντίπαλο δέος, το κόμμα των μαχητικά αισιόδοξων και των προφητών του «καλύτερου δυνατού» κόσμου. Από τον Στίβεν Πίνκερ μέχρι τον Ματ Ρίντλεϊ και πολλούς άλλους, η έμφαση δίνεται στις επιτυχίες, στα ιατρικά και επιστημονικά επιτεύγματα και σε στατιστικές που δείχνουν μείωση της ακραίας βίας και άνοδο του επιπέδου ζωής σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
