Ενα σύννεφο αμηχανίας μάς αγκαλιάζει. Αν κανείς θελήσει να αποτυπώσει τα χαρακτηριστικά και το πνεύμα των ημερών, λίγο πριν από το Πάσχα, θα συναντηθεί μαζί της. Τόσο που παρασύρει ακόμη και την περιγραφή της.
Η αμηχανία είναι μια εγκατεστημένη επιφύλαξη, μια αδυναμία διευκρίνισης, μια διαρκής αναστολή μπροστά στην ανάγκη της σταθερής απόφασης περί του πρακτέου. Η επιφύλαξη αυτή έχει διάρκεια, διαπερνά ως αντίληψη όλη την κοινωνία και ορίζει τη στασιμότητα της εποχής. Δεν αναφέρομαι στην πανδημία και στη δυσκολία που τη συνοδεύει. Αλλά στη γενικευμένη και κρατούσα ατμόσφαιρα απορίας, που σαν ομίχλη «μπαίνει από παντού» στο κοινωνικό μας σπίτι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
