Οι σχέσεις του πολιτικού ηγέτη με το κοινωνικό σώμα δεν είναι ποτέ «αδιαμεσολάβητες». Αν ήταν, αλίμονό μας! Αν μετρούσαν μόνο η ψυχολογική και επικοινωνιακή χειραγώγηση της κοινής γνώμης, η ισχύς «στους δρόμους», οι άτυποι δίαυλοι επιρροής και οι παρασκηνιακές στηρίξεις, τότε κάθε λαμπερός θεατρίνος εύκολα θα επέβαλλε μια ανεξέλεγκτη εξουσία. Και η τυραννία που διαθέτει λαϊκό υπόβαθρο είναι η πιο επικίνδυνη. Αυτό εννοούσε ο Πλάτων όταν έλεγε ότι ο «σοφιστής», δηλαδή ο πολιτικός της εποχής του, είναι έμπορος απάτης, αν και οι λύσεις που πρότεινε δεν ήταν χρηστικές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
